Van Kokkino Chorio naar Pendamodi

Vandaag was de wisseldag oftewel onze reis van Kokkino Chorio naar Pendamodi, een andere wereldstad net ten zuiden van Heraklion. Een ritje van zo'n 150 kilometer over de inmiddels beruchte Kretense autowegen. Bij de afslag op de autoweg bij Heraklion moesten we wachten op Georgios van Zakros Tours, waar we de villa van gehuurd hebben. We wachtten bij een koffietent waar ook twee Griekse macho-mannen de nationale opvoeding lieten zien. Leeggedronken pakjes drank werden gewoon op de grond gegooid, zodat de bediening die kon opruimen terwijl er een afvalbak op twee meter afstand stond. Wel zaten ze luidkeels te telefoneren alsof ze de fysieke afstand met hun stemmen moesten overbruggen.
Om 12 uur kwam Georgios aangereden om ons te begeleiden naar villa Christina 3 in Pendamodi. Onderweg kwamen we nog een los rollend vrachtwagenwiel tegen die net daarvoor uit een busje was gevallen en als steeds sneller bewegend projectiel de helling af kwam gedenderd. We hopen dat daardoor geen dodelijke ongelukken zijn gebeurd.
Bij aankomst in de villa heeft Georgios elke schakelaar en keukenkast gedemonstreerd. Hij wilde ons niet langer ophouden en heeft slechts drie kwartier over politiek en economie staan praten en het verschil tussen Griekse en Nederlandse cultuur haarfijn duidelijk gemaakt. Hij heeft Nederlandse familie in Landsmeer waar hij een aantal keren op bezoek is geweest. Hij zou nooit kunnen leven in een land waar je op gezette tijden naar je werk moet en je kinderen naar school moet brengen. Dat je niet zonder afspraak bij je vrienden op bezoek kunt vond hij onbegrijpelijk.
Halverwege zijn gezever heeft Els haar snor gedrukt om de koelkastspullen op te gaan ruimen en liet Bart achter met deze spraakwaterval, die achter elk derde woord "please" zei.
Toen hij eindelijk vertrokken was zijn we op zoek gegaan naar een supermarkt, die volgens Google Maps op 14 minuten afstand was. We werden daarbij over veel te krappe zandpaden geleid, die zo nauw werden en uiteindelijk eindigden tussen de wijnranken waar een auto niet meer tussen past. Met kunst en vliegwerk zijn we omgekeerd en hebben we weer de verharde weg opgezocht. We werden weer een doodlopende steile weg ingestuurd waar absoluut geen supermarkt te vinden was. Geen goede beurt voor Google Maps. De supermarkt vonden we even later gewoon aan de doorgaande weg van het dorp. Een winkeltje van 3 bij 4 meter waar heel veel in zeer kleine hoeveelheden te vinden was. We hebben dus de halve winkel leeggekocht met boter, kaas, vlees, eieren en vuilniszakken voor het wc-papier, wat je hier weer niet door de plee mag spoelen. We vinden dat maar een smerig gedoe.
Thuisgekomen gechilled met wijn en chips en de buurtkatten nog een rotschop verkocht en daarna naar het volgens velen op TripAdvisor beste restaurant van Kreta gereden in Agios Myronas, Ethimiko genaamd. Prachtig uitzicht maar de kwaliteit van het eten liet nog wel wat te wensen over. We zijn waarschijnlijk te veel verwend door de kunsten van de kok bij CostAnita. Op TripAdvisor kun je dus ook niet blind gaan, Ilona..... Het gratis toetje met chocolade cake, merengue gebakje en vers fruit vergezeld van een klein karafje Raki was onovertroffen, net als de halve liters wijn voor 2,50 Euro. Dat kom je in Nederland niet meer tegen, net zoals de zeer bijziende eigenaar zonder bril die op een ouderwets rekenmachientje de rekening opmaakte. Wij wilden 25 Euro betalen voor een rekening van 22,50 Euro maar dat wilde hij niet accepteren. Snapt u hem, snappen wij hem..... Hij toetste met een stalen gezicht 2,50 Euro in op de pinautomaat, maar dat vond hij achteraf toch wat weinig, dus hij sloeg toch nog maar een rekening aan voor 20 Euro extra. Rare jongens die Grieken....