Ohakune
Blijf op de hoogte en volg Bart en Els
07 April 2018 | Nieuw Zeeland, Ohakune
7 april 2018
Vandaag kregen we van Daniel de tip om het pad langs het spoor maar eens te volgen tot aan de kruising met de Old Coach Road, om deze daarna te volgen terug naar Ohakune. Wij hebben Daniel hoog zitten, dus zijn we na het ontbijt naar het alleraardigst stationnetje van Ohakune gereden. De trein komt hier een keer per dag en rijdt dan of naar Wellington of naar Rotorua. Als je de trein mist moet je dus twee dagen wachten op de volgende. Het verklaart wellicht waarom het station min of meer buiten gebruik is en er alleen nog een winkeltje in zit dat misschien een keer per jaar een kaartje verkoopt. Wij hebben niet gewacht op de trein die langs zou komen. Vol goede moed begonnen we aan dit pad, maar we waren nog niet op weg of de regen begon neer te dalen bij een temperatuur van zo'n 12 graden. Het was een beetje een somber pad zo langs het spoor dus na een blik van verstandhouding naar elkaar zijn we zonder een woord te zeggen omgekeerd en teruggelopen.
We hebben toen het plan gewijzigd in het rijden naar de gondel van het Turoa skigebied op zo'n 2000 meter hoogte over de Ohakune Mountain Road. Zo'n 2 kilometer voor het einde reden we de wolken in en hadden nog een zicht van zo'n 20 meter. Nauwelijks snelheid verminderend scheurde Bart verder langs de onafgezette afgronden met Els luid gillend naast hem. Vooral toen de wegmarkering plotseling ophield was het net of je zo op een afgrond af reed. Het was inmiddels een graad of 10 met ijzige wind, dus na even de neuzen buiten gestoken te hebben zijn we maar weer teruggereden. Net onder de top hebben we nog een ielig watervalletje bekeken en bijna beneden gelukkig weer in de zon een prachtige boswandeling gemaakt door het Mangawhero Forest. Toen het na de lunch en een tankbeurt flink was opgeklaard zijn we nog een keer naar boven gereden om te zien wat we allemaal gemist hadden. Boven de gondel lag de berg nog in de wolken, dus daar hebben we net onderdoor het dal kunnen fotograferen.
Daarna naar huis gereden en wat gerelaxed en 's avonds weer bij de Italiaan aangeschoven waar we bedankten voor het water. Maar elke ober die langskwam vroeg welk water we wilden totdat er eentje uitlegde dat een restaurant altijd water moet serveren als er ook alcohol op tafel staat. Anders kunnen ze door de overheidsinstanties bekeurd worden. Toen hebben we ter decoratie twee glazen water op onze tafel laten zetten met een inhoud waarvan het Sportfondsenbad in Utrecht nog zou verbleken.
Morgen gaan we weer van de radar om te kamperen bij de Maori in het bos en om daar een boom te planten. We doen dat samen met de Duitsers waarmee we aan het ontbijt zaten. Eens kijken of we kunnen volhouden geen Duits tegen hen te praten.
Vandaag kregen we van Daniel de tip om het pad langs het spoor maar eens te volgen tot aan de kruising met de Old Coach Road, om deze daarna te volgen terug naar Ohakune. Wij hebben Daniel hoog zitten, dus zijn we na het ontbijt naar het alleraardigst stationnetje van Ohakune gereden. De trein komt hier een keer per dag en rijdt dan of naar Wellington of naar Rotorua. Als je de trein mist moet je dus twee dagen wachten op de volgende. Het verklaart wellicht waarom het station min of meer buiten gebruik is en er alleen nog een winkeltje in zit dat misschien een keer per jaar een kaartje verkoopt. Wij hebben niet gewacht op de trein die langs zou komen. Vol goede moed begonnen we aan dit pad, maar we waren nog niet op weg of de regen begon neer te dalen bij een temperatuur van zo'n 12 graden. Het was een beetje een somber pad zo langs het spoor dus na een blik van verstandhouding naar elkaar zijn we zonder een woord te zeggen omgekeerd en teruggelopen.
We hebben toen het plan gewijzigd in het rijden naar de gondel van het Turoa skigebied op zo'n 2000 meter hoogte over de Ohakune Mountain Road. Zo'n 2 kilometer voor het einde reden we de wolken in en hadden nog een zicht van zo'n 20 meter. Nauwelijks snelheid verminderend scheurde Bart verder langs de onafgezette afgronden met Els luid gillend naast hem. Vooral toen de wegmarkering plotseling ophield was het net of je zo op een afgrond af reed. Het was inmiddels een graad of 10 met ijzige wind, dus na even de neuzen buiten gestoken te hebben zijn we maar weer teruggereden. Net onder de top hebben we nog een ielig watervalletje bekeken en bijna beneden gelukkig weer in de zon een prachtige boswandeling gemaakt door het Mangawhero Forest. Toen het na de lunch en een tankbeurt flink was opgeklaard zijn we nog een keer naar boven gereden om te zien wat we allemaal gemist hadden. Boven de gondel lag de berg nog in de wolken, dus daar hebben we net onderdoor het dal kunnen fotograferen.
Daarna naar huis gereden en wat gerelaxed en 's avonds weer bij de Italiaan aangeschoven waar we bedankten voor het water. Maar elke ober die langskwam vroeg welk water we wilden totdat er eentje uitlegde dat een restaurant altijd water moet serveren als er ook alcohol op tafel staat. Anders kunnen ze door de overheidsinstanties bekeurd worden. Toen hebben we ter decoratie twee glazen water op onze tafel laten zetten met een inhoud waarvan het Sportfondsenbad in Utrecht nog zou verbleken.
Morgen gaan we weer van de radar om te kamperen bij de Maori in het bos en om daar een boom te planten. We doen dat samen met de Duitsers waarmee we aan het ontbijt zaten. Eens kijken of we kunnen volhouden geen Duits tegen hen te praten.
-
08 April 2018 - 12:00
Missbucket "de Rollende Reporter":
Is dat diezelfde man die dat pad aangeraden had...en die hadden jullie hoog zitten dan barst je van het vertrouwen....!!!!
Heeeee... is dit nu een strikvraag zo een met een dubbele bodem want domblontje hoeft maar 1 dag te wachten als ze die van vandaag mist......zal vast wel een intellectueel antwoord achter schuilen...we zullen het nooit weten..!!!
Een echte aanrader dat stadje Ohakune wat een troosteloos zooitje....zeker geschikt voor mensen die het niet meer zien zitten en zo depressief als een deur zijn en je spontaan neervlijen in het dal van denengelen dat moet je hier goed plannen...raar hoor maar goed voor de liefhebber be my gest....!!!!
Now I'm confused we reden daarom naar de gondel van Turoa in het Skigebied...jahee wat is het nou...gondels rijen toch op het water en skiën doe je in de sneeuw of ben ik nou gek..
Op plaatsen waar je normaal gesproken andere gevoelens hebt knijpt het dicht en geeft nu een hele vreemde sensatie beter bekend als hoogtevrees tja nu kwam je boek goed van pas Els....Mannen kunnen niet luisteren en Vrouwen geen kaart lezen ......weet je nog dat verhelderend gesprek jaren geleden.....nou daar had je nu plezier van gehad...lijkt mij...!!!
Ik was onder het blauw/witte tafelkleedje gaan liggen en wachten tot je weer beneden was.....zo relaxed hé zo'n vakantie...hmm...!!!
Hahahaa die Bart blijft toch een kwajongen hé een echte bengel kon zo uit het boek van Beekman & Beekman springen...
Sliep uit sliep uit......de rollende reporter is met sussie met blote mouwen over de boulevard gesjeesd door de duinen naar de A-cetion om vervolgens in het dorp ff rond te neuzen en ik van een overheerlijk marsepein ijsje met slagroom heb genoten om mijn Weight Watchers punten aan te vullen...of was het nu mijn DE punten...ja dat was het ik wil zo'n ouwerwets koffiezet apparaat in het roze.....but who cares......effin zonder schroom naar De Beslagkom voor een onvervalste eigges gemaakte pannenkoek met spek en appel/kaas te eten...nou dan zou je van geluk voor die trein springen...mits je op tijd bent en het spoorboekje hebt....maar jammer joh dat het daar zo koud treurloos mistig was dat gun je toch niemand.....hahhahaa hihii...gnifffff........nareeigenschap.nl.
Wa lief hé na zoveel jaren zonder woorden hetzelfde voelen....dat noem ik nog eens echte liefde alhoewel ik me dan toch stiekem even afvraag wie de eerste was die omdraaide...we zullen het nooit weten...!!!
Wat een Menneke Pisstraaltje is dat zeg echt waar niet geloven komt zeker uit een vernauwd gat...dit is toch de meest rare verschijnselen vakantie ever.
En gelukkig kreeg deze tocht alsnog een happy end want toen mens en machine volgegoten waren hebben ze nog eenmaal de berg beklommen en toen ze de wolken weg gezeemd hadden waren daar sprookjesachtige vergezichten waarvan plaatjes werden geschoten voor het nageslacht....nou die hebben een half leven nodig om al die uitspattingen van oma en opa te bekijken arme bloedjes van jong....!!!
Yammie yammie weer bij de Italiaan eten....wat zal jullie cholesterol gehalte gestegen zijn in die paar weken dat wordt ook punten tellen....hmm.....
Ja zeg...wie vergelijkt er nou een glas water met het Sportfondsenbad in Utrecht ......je had het moeten vergelijken met De Tongelreep of het Tiki Tiki bad daar hebben ze vrachtwagens chloor ingekiept maar toch nie in een glas water dat klinkt erg overdreven...!!!
Zondag rustdag zullen we maar zeggen en dan maandag volle bak maar dat zal onwaarschijnlijk weer een topverhaal worden want sowieso kamperen....de grote hobby van dit stel....zal hilarische woorden op de schijf zetten....ik verheug me er nu al op.
Hee Els doe jij onze stam de groeten De TakkenTrutten...dan kan Bart het aan de jongetjes fauna doen nl de KlootHommels.....zo grappig.....hmmm...!!!!
Nou aufwiedersnitzel und bei die erste strasse die hoek om jasse du lausebengel.....wat kleine voorbeelden in steenkolen Duits.....!!!
Wordt vervolgd.........
Missbucket de rollende reporter xxx
-
08 April 2018 - 20:39
Erik:
Je kunt die Duitsers natuurlijk ook gewoon Nederlands proberen te laten praten. Eens een keer wat anders! :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
