Ohakune/Tongariro National Park
Blijf op de hoogte en volg Bart en Els
06 April 2018 | Nieuw Zeeland, Ohakune
6 april 2018
Onze gastheer Daniel, die dit hele bedrijf in zijn eentje bestiert, dat wil zeggen twee kamers, twee cottages en een enorm huis met veel tuin, had een heerlijk ontbijt met alles erop en eraan klaargezet. Wij zaten aan tafel met een Duits echtpaar die heel blij dachten te zijn met ons Nederlanderschap, omdat elke Nederlander Duits spreekt, maar wij beweerden het zo moeilijk te vinden om van Engels naar Duits over te schakelen dat wij alleen maar Engels spraken. Daar zaten ze toch wel een beetje beteuterd te kijken, want zijn Engels was slecht en haar Engels ging een beetje moeizaam. Toen zeiden we dat zij Duits konden spreken omdat we dat perfect konden verstaan, ook de vieze woorden, dan zouden wij tegen hen wel Engels spreken. Dat viel trouwens nog niet mee, want voordat je het weet praat je in het Duits terug. Eigenlijk maakten we het onszelf nodeloos moeilijk, maar we verrekken het om Duits te praten in Nieuw-Zeeland. Na een paar minuten waren we erachter dat ook deze mensen via TravelEssence hadden geboekt en veel dezelfde adressen hadden aangedaan als wij. Ze hadden alleen iets meer geluk gehad met het weer op de Doubtful Sound. Net zoals bij ons was ook hun eerste helicoptervlucht gecanceld vanwege het weer en hebben zij ook de gletsjervlucht gemaakt. Hilariteit alom....
We zijn na het ontbijt naar het Tongariro National Park gereden om te kijken of we voldoende zin hadden in een fikse wandeling. Het enthousiasme droop er vanaf.... Bij het Visitor Centre hebben we de kortste wandelingen uitgezocht, die allemaal minder dan een uur zouden duren. We begonnen met de Ridge Track, volgens het bordje een retourtje van een uur. Toen we door het bos naar boven waren gekluund keken we na 20 minuten uit over het dal en de bergtoppen waren helaas net in een mooie wolkenband gehuld. Na een paar vage plaatjes ons weer naar beneden laten glijden en in de auto gestapt om door te rijden naar Iwikau Village op Mount Ruapehu. Na een bakkie cappucino vond Els in het naastliggende winkeltje haar ideale perfect passende regenjack van het merk Rainbird. Tot onze grote verbazing waren deze jassen niet te koop, het waren rent-a-coats en dat is geen grapje. Men verhuurt hier namelijk voor onvoorbereide wandelaars een complete wandelaarsuitrusting met schoenen, regenbroeken en -jassen, helmen en stokken, net zoals ze bij een skiverhuur doen. Het lijkt ons een gat in de markt in Nederland....
Dit National Park bestaat uit een aantal vulkanen waarvan de Ruapehu nog in 1995 is uitgebarsten en het hele gebied ligt dus bezaaid met lavabrokken. Er groeit dus niet veel, wij kregen weer een beetje een IJsland-gevoel. We hadden geen zin om in de wolken te gaan wandelen, dus zijn we teruggereden om bij de Tawhai Falls nog een paar mooie plaatjes te schieten.
Op de terugweg naar onze cottage nog even een flesje wijn en onze favoriete chips gehaald in de lokale supermarkt. Daar deed een onbeschofte cassiere achter een vol karretje van iemand waarachter wij stonden te wachten de kassa dicht en moesten we onze boodschappen zelf scannen. Toen we dat gedaan hadden bleek dat zij gewoon de volgende klanten stond te helpen. Of haar sluiting teruggefloten is weten we niet, maar wij vonden het wel een heel raar gedrag.
Aangekomen bij de cottage zagen we dat de buurvrouw een van het Friese echtpaar was van Kapiti Island. Dit is dus al het vierde adres waar we samen zitten en we vrezen dat dit niet de laatste keer zal zijn....
Vanavond weer bij de Italiaan gaan eten, waar we zagen dat de ober binnenkwam met een kruiwagen vol wijn, gevolgd door een man met bierbuik, beverbontmuts en camouflage-kloffie. Dat vonden wij heel bijzonder.... Het eten was weer verrukkelijk, alleen het water wat je erbij krijgt lijkt zo uit het plaatselijke zwembad te komen, zoveel chloor zit erin. De avond werd afgesloten met een oogverblindend vuurwerk van maar liefst drie lullige pijltjes. Wat hebben we genoten....
Onze gastheer Daniel, die dit hele bedrijf in zijn eentje bestiert, dat wil zeggen twee kamers, twee cottages en een enorm huis met veel tuin, had een heerlijk ontbijt met alles erop en eraan klaargezet. Wij zaten aan tafel met een Duits echtpaar die heel blij dachten te zijn met ons Nederlanderschap, omdat elke Nederlander Duits spreekt, maar wij beweerden het zo moeilijk te vinden om van Engels naar Duits over te schakelen dat wij alleen maar Engels spraken. Daar zaten ze toch wel een beetje beteuterd te kijken, want zijn Engels was slecht en haar Engels ging een beetje moeizaam. Toen zeiden we dat zij Duits konden spreken omdat we dat perfect konden verstaan, ook de vieze woorden, dan zouden wij tegen hen wel Engels spreken. Dat viel trouwens nog niet mee, want voordat je het weet praat je in het Duits terug. Eigenlijk maakten we het onszelf nodeloos moeilijk, maar we verrekken het om Duits te praten in Nieuw-Zeeland. Na een paar minuten waren we erachter dat ook deze mensen via TravelEssence hadden geboekt en veel dezelfde adressen hadden aangedaan als wij. Ze hadden alleen iets meer geluk gehad met het weer op de Doubtful Sound. Net zoals bij ons was ook hun eerste helicoptervlucht gecanceld vanwege het weer en hebben zij ook de gletsjervlucht gemaakt. Hilariteit alom....
We zijn na het ontbijt naar het Tongariro National Park gereden om te kijken of we voldoende zin hadden in een fikse wandeling. Het enthousiasme droop er vanaf.... Bij het Visitor Centre hebben we de kortste wandelingen uitgezocht, die allemaal minder dan een uur zouden duren. We begonnen met de Ridge Track, volgens het bordje een retourtje van een uur. Toen we door het bos naar boven waren gekluund keken we na 20 minuten uit over het dal en de bergtoppen waren helaas net in een mooie wolkenband gehuld. Na een paar vage plaatjes ons weer naar beneden laten glijden en in de auto gestapt om door te rijden naar Iwikau Village op Mount Ruapehu. Na een bakkie cappucino vond Els in het naastliggende winkeltje haar ideale perfect passende regenjack van het merk Rainbird. Tot onze grote verbazing waren deze jassen niet te koop, het waren rent-a-coats en dat is geen grapje. Men verhuurt hier namelijk voor onvoorbereide wandelaars een complete wandelaarsuitrusting met schoenen, regenbroeken en -jassen, helmen en stokken, net zoals ze bij een skiverhuur doen. Het lijkt ons een gat in de markt in Nederland....
Dit National Park bestaat uit een aantal vulkanen waarvan de Ruapehu nog in 1995 is uitgebarsten en het hele gebied ligt dus bezaaid met lavabrokken. Er groeit dus niet veel, wij kregen weer een beetje een IJsland-gevoel. We hadden geen zin om in de wolken te gaan wandelen, dus zijn we teruggereden om bij de Tawhai Falls nog een paar mooie plaatjes te schieten.
Op de terugweg naar onze cottage nog even een flesje wijn en onze favoriete chips gehaald in de lokale supermarkt. Daar deed een onbeschofte cassiere achter een vol karretje van iemand waarachter wij stonden te wachten de kassa dicht en moesten we onze boodschappen zelf scannen. Toen we dat gedaan hadden bleek dat zij gewoon de volgende klanten stond te helpen. Of haar sluiting teruggefloten is weten we niet, maar wij vonden het wel een heel raar gedrag.
Aangekomen bij de cottage zagen we dat de buurvrouw een van het Friese echtpaar was van Kapiti Island. Dit is dus al het vierde adres waar we samen zitten en we vrezen dat dit niet de laatste keer zal zijn....
Vanavond weer bij de Italiaan gaan eten, waar we zagen dat de ober binnenkwam met een kruiwagen vol wijn, gevolgd door een man met bierbuik, beverbontmuts en camouflage-kloffie. Dat vonden wij heel bijzonder.... Het eten was weer verrukkelijk, alleen het water wat je erbij krijgt lijkt zo uit het plaatselijke zwembad te komen, zoveel chloor zit erin. De avond werd afgesloten met een oogverblindend vuurwerk van maar liefst drie lullige pijltjes. Wat hebben we genoten....
-
06 April 2018 - 17:07
Andre En Ria:
Wat een verhalen weer van de afgelopen dagen, zo te lezen genieten jullie volop van de reis en inderdaad het zijn prachtige foto's.
Na het lezen van dit stukje is het inderdaad een idee om een rent-a-coat-bedrijf te beginnen, met dat rotweer in Nederland kan dit een gat in de markt zijn. Misschien moeten we eens denken aan een drop-of systeem.
Hier is het echt onvoorspelbaar, dan weer zon en dan weer regen, dus de winterjas voor onvoorspelbare dagen is wel nodig ( die Hollandse weermannen en vrouwen, ze zijn niet te vertrouwen).Intussen is het blauwe tafelkleed mysterie ook opgelost en inderdaad is het een goede oplossing om de spullen af te dekken.
Zo te lezen zijn ze in Nieuw Zeeland al verder met het verbieden van vuurwerk dan bij ons, maar liefst 3 vuurpijltjes afsteken, wat een afsluiter.
Gaan jullie maar lekker verder met genieten en reizen, wij reizen mee op papier.
Ria & André.
-
06 April 2018 - 18:04
Missbucket "de Rollende Reporter":
Oh oké...ik dacht dat die man 2 katten had en 2 cottages maar koeien heb ik nog nergens gezien daar dus wat moet hij dan met een stier....schiet mij maar lek..we zullen het nooit weten...!!!
En dan heb ik de vertaler aangezet....een Duits stel dat slecht Engels praat en een Hollands stel dat verrekt om Duits te praten maar verstaat wel Duits om in het Engels de vieze woorden te vertalen....nou mensen ik weet niet hoe het jullie vergaat na het lezen van deze alinea maar ik haak af en lullen laten...toch....dat is toch geen doen.
Dan blijk je zoveel gemeen te hebben en een hechte band ontstaat om hilarische momenten te delen maar Duits praten...ho maar.....jahaaaa dat vinden wij niet alleen netjes maar dat vinden wij ook heel bijzonder...hmmm....!!! Maar ja zei hadden beter weer....dat doet mij toch ergens aan denken........
En dan met frisse tegenzin die bergtoppen in...nou ja ze zijn er wel maar je ziet ze niet want ze hebben ze ingepakt..hmmm.... en dan komt het gezegde eens een ondernemer altijd een ondernemer van pas maar hee ik zou zeggen maak je buisenessplan maar ondernemend klaar en als je het in de franchise vorm giet dan kunnen wellicht André en Ria als ze dat willen hier in deze streek beginnen strak plan toch....!!! En dan kan er hier nog een leuke gele Zuidwester bijgeleverd worden...tis maar een idee...!!!
Het stel had geen zin om herinnert te worden aan hun Ijsland belevenis...treurig toch en daarom op naar de Touwhaai Watervallen....en fotograaf nog iets geraakt....een tamme houtduif misschien of een Texelse Polifinario wellicht de Limburgse Roeppieroeppie....!!!!!
Weer wat nieuws dat krijg je met die loslippigheid...kijk die wijn daar hadden we al maatregelen voor genomen maar nu moeten we ook nog de Weight Watchers op Schiphol erbij vragen...ik ga maar even een speciale ontvangstruimte huren...!!!
Precies wat je uitstraalt krijg je terug....geen Duits praten dan ook geen cassierre dat is karma en kan ik niks aan doen maar dat vinden wij niet vreemd nee dat vinden wij uitermate bijzonder....tomme noggus an toe die trubbeltrees....nu zie je dat het overal hetzelfde is waar je ook ter wereld bent dus dit is een harde wijze les.
En dan het indrukwekkend verhaal van een kruiwagen Gianti met een figuur die mij sterk doet denken aan Eddy uit National Lampoons nou dan is er volle aandacht en vind je het gek als je kruiwagens wijn voorbij ziet komen dat je smaakpapillen met je aan de haal gaan..maar al die wijn die er bij jullie ingegoten is gaat gisten en dan krijg je zo'n spiritus achtige chloor lucht daar doe je niks aan...dat is het begin van het einde...!!!
Die arme spaghettivreters hebben zich uit de naad gewerkt om de gasten wat te vermaken maar dat is te min voor het stel.....bij aankomst leren we ze een lesje nederigheid gegarandeerd....mooi nie....!!!
Wel heel blij te lezen dat ze uiteindelijk genoten hebben maar ik weet niet zeker of we het nog over het vuurwerk hebben.....we zullen het nooit weten.
Wordt vervolgd.........
Missbucket de rollende reporter xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
