Badlands NP

Bedankt weer trouwe volgers voor al jullie leuke, korte en lange reacties!
Wij waren echt niet om 5 uur al op pad, Jose, maar om 5 over 8.... of begrijpen we je reactie verkeerd...?

Met een stralende en warme dag voor de boeg zijn we rond 9 uur vertrokken voor een bezoek aan de Badlands, net ten oosten van Rapid City. Op de snelweg ernaartoe zagen we een auto-ambulance met pech, waar een auto met pech bovenop stond en er stond nog een politieauto achter. Wij noemen dat driedubbel pech.... Even later werden we met 120 km per uur voorbij gereden door een knoert van een vrachtwagen met 18 assen, de voorwielen niet meegeteld. En 4 banden op elke as wil dus zeggen 72 banden verwisselen bij een pitstop..... Wij hebben nog nooit zoveel wielen in 1 keer voorbij zien komen....
Rond een uur of 10 gingen we de zuidoost ingang van het park binnen en bij de eerste de beste overview viel ons de bek open. Wat een overdonderend beeld van deze zandsteenformaties, waarvan wordt verwacht dat ze over 500.000 jaar verdwenen zullen zijn, dus haast je als je dit prachtige park nog in originele staat wilt zien. Het was een soort Bryce Canyon ervaring, maar zo wijds dat je er met de auto tussendoor kon rijden. Met alle bezichtigingen en wandelingetjes hebben we 3 uur gedaan over een route van 45 km. Zoals Yellowstone, op de geysers en canyon na, een beetje gewoontjes was, verraste dit park ons in positieve zin! We verwachtten een soort grauwgrijs maanlandschap, maar zagen uitsluitend stralend wit/rood/gele rotsen in een groene prairie tegen een strakblauwe lucht.
Tijdens onze rondgang werden we achtervolgd door een groep jonge Chinezen in een Lexus, die bij elk uitzichtpunt natuurlijk foto's van elkaar moesten maken en 1 keer hebben ze Bart weten te verleiden om een groepsfoto te maken en die heeft er meteen een stuk of 15 afgedrukt zonder dat ze dat in de gaten hadden.
Na ontelbare ohs, ahs, foto's en films zijn we om kwart over een weer teruggereden naar ons hotel in Keystone. We zagen nog een oplossing voor overbodige brandweerkazernes langs de snelweg, daar was een restaurant/brouwerij van gemaakt en ze hadden de brandweerauto rechtop op de achterklep in de wei gezet als reclame.
Het was inmiddels boven de 100 graden Fahrenheit geworden, zo'n 38 graden Celsius, en dat is best warm.... Gelukkig kon de airco van de auto dat wel aan, maar toen we uitstapten om een broodje te eten sloeg de warme wind ons in het gezicht. De broodjes deze keer toch maar binnen opgegeten, terwijl we dat normaliter het liefst buiten doen.
Rond een uur of 3 waren we weer terug op onze kamer, waar de werksters de airco zo hard hadden gezet dat na twee stappen binnen de ijspegels aan onze oogleden hingen. Toen we die snel hadden uitgezet zagen we tot onze verbazing dat de tuinman voor ons raam bloemen begonnen te planten in de bloembakken. Dat is nu al de tweede keer dat ze heel blij zijn dat we morgen gaan vertrekken en ons een laatste bloemengroet geven.....
Toen we vanavond bij Peggy's homecooking binnen kwamen werden we begroet met een "you came back!" door Diego en hij vroeg smekend aan een andere serveerster, die al met menukaarten klaar stond, of hij ons alsjeblieft mocht bedienen. Toen ze aan ons vroegen of wij dat echt wilden hebben we volmondig ja gezegd. Ondanks al zijn beginnersfouten is het een leuk joch! Hij had zelfs op het bonnetje geschreven dat hij hoopte ons morgen weer te zien, maar wij moesten hem helaas teleurstellen, want wij vertrekken morgen naar Gering, een tussenstop richting Denver.