21 juli 2015 - Van Dores naar Fort William

Iedereen heel erg bedankt voor de leuke reacties en felicitaties. We vinden het hartstikke leuk dat jullie ons weer volgen!

Toen we vanmorgen aan het ontbijt zaten en opgetogen aan Norma
vertelden dat we de zon hadden gezien toen we wakker werden zei ze dat we veel te laat opstonden. In Schotland is de zomer van 5 tot 7 uur 's morgens en om 8 uur begint de winter.... Dat verklaart in ieder geval waarom wij hier en daar naar ons gevoel midden in de zomer op de bergen, die hier toch niet al te hoog zijn, sneeuw zien liggen. Na de door John gekookte eieren, waarvoor hij nog hoogstpersoonlijk even de eer kwam opstrijken, en een licht maar gezond ontbijt hebben we hen stevig geknuffeld met de hoop elkaar over 5 jaar weer te kunnen zien. Vanuit Dores naar Fort Augustus gereden door de prachtige highlands aan de zuidzijde van Loch Ness. In Fort Augustus een tijdje rondgelopen, de sluizen en het Benedictijns klooster, dat uitkijkt over Loch Ness, bekeken en buiten geluncht aan de oever van het loch bij het Boat House restaurant. Een bus Japanners stond zowat met de wielen in het water om foto's te maken.....
Daarna verder gereden richting Fort William en we zagen sneeuw liggen op de Nevis bergketen. Rond 3 uur streken we neer in Fort William in het Westcourt B&B met uitzicht over Loch Linnhe en we hadden nog steeds mooi weer met wolken en zon. We verrasten de landlady want zij dacht dat we morgen pas zouden komen. Blijkt dat ze sinds afgelopen vrijdag de tel was kwijtgeraakt. Ze vertelde dat het de afgelopen 3 weken veel te koud en nat was, zelfs voor Schotse begrippen, en dat het vooruitzicht voor de komende weken niet veel beter is. Hebben wij weer.....
Voor het diner bij de Tavern naar binnen gelopen, want daar was nog voldoende plaats. De bediening was prima, maar het eten was niet al te best. Eigenlijk was alleen de wijn goed, want die hadden ze niet zelf gemaakt. Na drie kwartier stonden we weer buiten, zodat we nog net op tijd waren om een doedelzakband aan te horen komen. Bart probeerde nog schoorvoetend de andere kant op te lopen, maar met brute kracht werd hij door Els naar de band toe gesleurd. Tot zijn grote schrik zag hij op het aankondigingsbord dat het optreden maar liefst een uur zou duren. Els stond ondanks haar tinnitus stralend te genieten van de toch niet al te ervaren jeugdige doedelzakband. Tot overmaat van ramp werd er ook nog gecollecteerd en moest Bart ook nog doneren omdat hij nu eenmaal de ponden in de achterzak heeft. Toen de band eindelijk al spelend weg marcheerde liep Els er ook nog achteraan. Bart moest de gifbeker tot aan de laatste druppel leegdrinken..... De zon was stiekem gaan schijnen wat nog een paar mooie foto's van Fort William opleverde en nog wat bijzondere plaatjes van de Jacobite stoomtrein (de Harry Potter trein), waarmee we morgen een rit gaan maken als ons kadootje voor onze trouwdag.