23 juli 2015 - Van Fort William naar Callander

We zijn vanmorgen na het ontbijt nog even teruggereden naar het station om daar de vertrekkende Jacobite steam train te filmen. Dat valt namelijk niet mee als je zelf in de trein zit. Omdat wij altijd overal heel erg op tijd zijn hebben we op dat vertrek nog een half uur moeten wachten. Twee broertjes hadden van hun ouders een Harry Potter cape, bril en toverstok gekregen en moesten natuurlijk met de trein op de foto. Een heel schetig moment waarbij we helaas alleen nog de achterkant van deze mannekes hebben kunnen fotograferen. Bij het vertrek van de locomotief werd het hele perron in de stoom gezet, waardoor de trein nog nauwelijks zichtbaar was. Deze mist bleek een voorbode voor de rest van de dag. We gingen namelijk naar ons volgende adres in Callander in de Trossachs en moesten daarvoor door het altijd weer prachtige Glencoe rijden. Daar regende het zo ongelooflijk hard dat de ruitenwissers het nog nauwelijks aankonden en we helaas ook weinig foto's hebben kunnen maken. Tussen de enorme buien door zagen we nog sneeuw liggen bij de Three Sisters en even later nog meer op Glencoe Mountain.
Door Rannoch Moor zijn we de Trossachs binnengereden, op weg naar Straid House, onze B&B. Opgetogen belden we aan en er deed een verwonderde vrouw open die absoluut geen gasten had verwacht. Weer iemand die de tel kwijt was, een Schotse landlady aandoening....? Met de reserverings-email in de hand kwam ze er achter dat ze ons per ongeluk een maand later had ingepland. Grote paniek bij haar!! Want wij bleven stoicijns binnen staan waar de geur van krolse katten onze neuzen prikkelde. Ze belde haar buurvrouw of zij misschien een plek had en dat bleek gelukkig zo te zijn. Daar aangekomen zagen we dat we er niet op achteruit waren gegaan. We zijn op een boerderij beland, met de welklinkende naam Auchenlaich Farmhouse, en met een nog veel harder klinkende stem van Rita, de landlady. Ze is heel vriendelijk maar als ze tegen je praat waaien je haren strak achterover....
We zijn gaan lunchen bij Loch Katrine, waar we al vaker zijn geweest en waar het altijd regent. Onder een bijna blauwe lucht reden we er heen, maar hoe dichterbij we kwamen hoe dikker het wolkendek werd. We zagen de bui al hangen..... Na het parkeren door de regen snel het restaurant ingevlucht waar we ons aan een high tea tegoed hebben gedaan. Om nog wat calorieen kwijt te raken van deze overdaad hebben we nog een poging gedaan om in het opgeklaarde weer een wandeling te maken, maar evenals de vorige keren kwamen we niet verder dan de tweede bocht langs het meer bij de twee eilandjes voordat de hemelsluizen weer open gingen. Weer nat (zie Zuid-Afrika)..... Weer teruggerend naar de parkeerplaats en we waren nog niet bij de auto of de zon begon weer te schijnen. Loch Katrine doet het erom.... De wandelpoging maar opgegeven en teruggereden naar ons B&B.
Vanavond op aanraden van de landlady het Italiaanse restaurant Ciro's bezocht voor een heerlijke pasta. Helaas hadden ze nogal luid een Italiaanse radiozender aanstaan, die alleen maar van die schreeuwerige songfestivalliedjes uitzond. Maar die wilden ze op ons verzoek gelukkig wel wat zachter zetten zodat het wat meer op een restaurant leek dan op een discotheek. Na terugkeer bij de boerderij hebben we nog een prachtige wandeling gemaakt tussen de weilanden met schapen. Tot onze stomme verbazing was het nog steeds droog, al uren lang.....