20 juli 2015 - Dores en Dingwall

Vandaag stond in het teken van ons 15 jarig huwelijk. Na het lekkere ontbijt van Norma zijn we in de auto gestapt en naar Dingwall gereden. We waren Dores nog niet uit of vlak voor onze auto rende een vos de straat over, die we nog net konden ontwijken. Met licht verhoogd adrenalineniveau vervolgden we onze weg met constante dreiging van regen boven ons hoofd. Onze 5-jaarlijkse fotoshoot mocht niet in het water vallen en de weergoden waren ons gelukkig gunstig gezind. Het gras was nat en enkelhoog, dus helemaal droog hielden we het niet. Het gebrek aan zon en 10 graden lagere temperaturen dan in 2000 werden ruimschoots gecompenseerd door onze toegenomen grijze haren, rimpels en isolatielaag. Met een hoop probeersels op een gammel statiefje is het uiteindelijk toch gelukt onze trouwfoto's weer na te maken. Het kasteel is nog steeds een hotel, maar opnieuw met nieuwe eigenaren en het wordt er niet mooier op. Het pand is hoognodig aan een opknapbeurt toe.... De bar waar we voor ons trouwen moed in hebben gedronken en waar Els de smaak van drambuie te pakken kreeg is nog grotendeels hetzelfde gebleven. Toen we vertelden dat we hier onze trouwdag kwamen herbeleven kregen we de vrije hand om het kasteel nog een keer door te lopen. We waren er binnen de kortste keren verdwaald want in 2000 hadden alleen Erik en Tim een uitgebreide rondleiding gekregen van Ken, de toenmalige kasteelheer. We hebben in de bar nog een ruig kopje thee gedronken en gehoord dat Ken en de doedelzakspeler van toen nog steeds in goede gezondheid rondlopen. Met een "tot over 5 jaar" namen we afscheid en met lichtelijk heimweegevoel zijn we weer in de auto gestapt.
We namen de toeristische route terug en hebben nog genoten van een lunch bij het Nessie Center in Drumnadrochit. Net voordat we Dores inreden stak er weer een hond de weg over. Het lijkt wel of al die viervoeters iets tegen onze auto hebben.....
Voor het diner weer in Dores Inn neergestreken, waar we eerst in een galmhok met keiharde muziek werden neergezet. Dat vonden we niet zo'n passende entourage voor onze speciale dag. Nadat Bart een serveerster in een wurggreep had gehouden werden we met alle egards op een gezelliger plek geplaatst. We hebben vanavond een paar stukken rund verslonden en afgesloten met French coffee voor Bart en een drambuie voor Els. Maandag is nu eenmaal de drambuie avond van Els, want dan is Bart de hort op met zijn toeter, en bovendien is ze daar 15 jaar geleden mee begonnen en dat was dus een mooie afsluiter.