Dag 9 - Van Bradenton naar Silver Springs

Na een snel ontbijt in het hotel zaten we om 9 uur in de auto op weg naar Silver Springs. We zagen de wolken voor ons opstapelen, dat voorspelde niet veel goeds. Een vlekkeloze rit over Highway 75, zodat we om half 12 al aankwamen bij ons hotel waar we gelukkig de kamer al op konden. We hadden de koffers nog niet op de kamer staan of er volgde een horizontale regenbui, zoals we die alleen in Schotland hadden gezien. Na de bui van een half uurtje op weg naar het Visitors Centre van het Ocala National Forest, waar Silver Springs zowat aan grenst. Daar een gedetailleerde kaart gekocht van het National Forest met zijn vele meertjes en wandelpaden. Na een verkwikkende lunch bij Ben Evans (wij kenden hem niet maar we mochten toch binnen....) zijn we een stuk het park ingereden en hebben daar een wandeling gemaakt naar een Sinkhole, een landverzakking. Het is zwarte beren gebied, dus Els werd vooruitgestuurd om ze te verjagen. Na twee donkere schimmen in het bos had ze er eigenlijk al genoeg van en zag ze af van nog een andere wandeling naar Lake Eaton, want daar kon je ook met de auto naar toe. Dus kwamen we even later aan bij de Summer Campsite van Lake Eaton, waar twee wat oudere dames in ranger outfit ons verzekerden dat als we voor 5 uur niet weg zouden zijn met de auto we achter het gesloten hek zouden staan en een zeer koude nacht tegemoet zouden gaan in de auto. Maar we werden van harte uitgenodigd om rond te lopen en foto's te nemen, er was verder toch niemand in het kamp. Om 1 minuut voor 5 stonden we nog te genieten aan de rand van het meer tot we in de gaten kregen dat ze al met de sleutels naar het hek liepen. In blinde paniek is Bart achter ze aangerend en na veel bidden en smeken mochten we er toch nog door. We werden nog net niet door een jachtgeweer doorzeefd..... Vanavond besloot Els dat we maar eens bij de Tilted Kilt moesten gaan eten, een Engels/Iers/Schotse pub/restaurant. Bart vond het eigenlijk maar niks, want hij is niet zo gecharmeerd van de Schotse keuken. Hij was nog geen 2 minuten binnen of zijn mening over deze tent was volledig omgeslagen. Het maakte niet meer uit hoe het eten smaakte, morgen wil hij hier weer naar toe. Het had niets te maken met de 25 televisieschermen binnen en buiten, ook niet met het echt heerlijke eten, maar de uniformen van de serveersters stonden hem nogal aan. Google voor de grap eens naar de afbeeldingen van Tilted Kilt girls.... Het wordt tijd dat deze zaak zich ook in Nederland vestigt. Els was meer gecharmeerd van het eten, vreemd hè? De stem van onze serveerster klonk alsof ze eerst aan een liter helium had gehangen, maar ze was oprecht geïnteresseerd in waar we vandaan kwamen en hoe we het hier vonden. Aan een naburig tafeltje werd een zgn. "beer tube" gebracht, een doorzichtige emmer bier van 4 liter met onderaan een kraantje. Er zaten 4 mannen omheen die zich er tegoed aan gingen doen. Nog een reden om terug te komen....