Bezichtiging Dubai

29 november

Els is vandaag dankzij haar oordoppen door de oproep voor het gebed heen geslapen. Er is een reden waarom Bart dit kan navertellen, hij heeft het namelijk wel gehoord en kon zich nog net bedwingen om zijn matje richting Mekka uit te rollen.
Kwart over 10 lekker ontbeten en daarna informatie over de metro bij de receptie gevraagd. De metro is hemelsbreed zo'n 200 meter verderop, maar dankzij de tussengelegen hotels doe je er toch maar liefst 10 minuten over. Met 2 dagkaarten voor € 11 zij  we aan onze metroreis begonnen, die hier trouwens nooit onder de grond komt. De metro's zitten hutjemutje vol en 90% van de passagiers moet staan. Een machinist ontbreekt, het is een  volautomatisch systeem. We stapten uit bij de Dubai Mall/Burj Khalifa, de wandelgangen van het station naar de Mall zijn voorzien van rollende loopbanden, net zoals op een groot vliegveld. De Mall is heel erg groot en telt 4 verdiepingen vol winkels, van souvenirs tot haute couture. Een reusachtig aquarium en waterval zijn de grootste bijzonderheden. 
Via de Mall kwamen we uit bij de Burj Khalifa, met zijn meer dan 800 meter het hoogste gebouw ter wereld. We hebben even van de fonteinshow mogen genieten, die maar liefst 2 minuten duurde, wat ons evenals de naast ons gezeten Amerikanen toch wat tegenviel. In Las Vegas doen ze er een kwartier over. We nemen aan dat de shows 's avonds wat langer duren. Op een terrasje nog genoten van een mango milkshake waarna we de metro terug hebben gepakt.
We zijn iets verder doorgereden om het palmvormige eiland een keer te bezoeken. Daarvoor moesten we overstappen op een tram, waarna nog een monorail volgde. Het eiland is een plek waar Bart met alle geweld naar toe wilde, alleen al om daar ooit eens geweest te zijn. Nog even over de de buitenste ring van dit kunstmatig aangelegde eiland gelopen tussen kwetterende Indonesiërs en poserende Chinezen. Een prachtig gebouw met een Arabische "uien"boog is hotel Atlantis the Palm, een 5-sterren hotel met kamers vanaf € 300 per nacht. Het heeft schijnbaar ook onder water hotel suites met uitzicht op vissen vanuit je bed. Hoezo over de top?
Daarna de route terug genomen naar ons hotel. We vielen rond een uur of 6 binnen bij een volledig verlaten Italiaans restaurant waar Bart voordat we bestelden vroeg of zijn maestro kaart hier geaccepteerd werd, wat door de dames na een test bevestigend werd beantwoord. Na een uitstekende maaltijd van zalm met smashed potatoes volgens het menu en biefstuk bleek toch dat zijn kaart niet werd geaccepteerd. Gelukkig hadden ze nog een flappentap staan die wel werkte. De bediening deed gezellig mee met het hilarische tafereeltje en zelfs het afscheid was leuk. Teruggelopen naar ons hotel net om de hoek en moe maar voldaan met zere platgelopen voeten op ons bed neergeploft.