Knossos

Een licht briesje, een stralende lucht en 27 graden in de schaduw, de ideale omstandigheden voor een bezoek aan het wereldvermaarde paleizencomplex van Knossos, een klein stadje bij Heraklion. Na een ritje van zo'n half uur konden we de gidsen van ons afslaan die met alle geweld met ons meewilden, maar dat hebben wij zuinige Hollanders uiteraard afgeslagen. Bij de kassa hebben we twee keer 15 Euro afgetikt en zijn gewapend met een leaflet deze oude stapel stenen gaan bekijken. Bij de ingang moet je onder een prieel door en daar veranderde de naam Knossos in Knotsos. Bart knalde met zijn voorhoofd tegen een laaghangende balk, omdat hij net opzij had gekeken om het leaflet van Els over te nemen. Als een gevelde boom zeeg hij ter aarde  vertwijfeld naar zijn voorhoofd grijpend. Els ontfermde zich lichtelijk in paniek meteen over hem, want ze zag zichzelf al in de ambulance zitten met een zwaargewonde en hevig bloedende echtgenoot. Toen ze de kans kreeg zijn voorhoofd te inspecteren kon ze nog niet eens ontdekken waar hij was geraakt. Het geluid van de klap was heftiger dan de gevolgen. Bart vermande zich en deed net of er niks was gebeurd.... na 10 minuten jammeren en klagen. Blijft toch een man.....
Op dit ruine complex hebben ze hier en daar een poging gedaan om nog wat oude zuilen en wandschilderingen in ere te herstellen. Met al dit restauratiewerk en kleurige afbeeldingen krijg je toch een redelijke indruk van hoe puissant rijk de eigenaren geweest moeten zijn en dat zo'n drie tot vierduizend jaar geleden. De oudste nederzetting is gedateerd op zo'n 6500 jaar voor Christus. Daar is nu evenwel niets meer van te zien.
Na 1,5 uur rondzwalken op dit complex zijn we weer weg gegaan op zoek naar een verfrissend ijsje. We hebben daarbij de nieuwe grote cornetto's ontdekt. Die gaan we thuis zo nodig op internet bestellen.
Vanavond weer op weg gegaan naar Ethimiko voor een heerlijke maaltijd maar tot onze verbazing was de tent gesloten. Wij snappen niet waar die slome Grieken nog een rustdag voor nodig hebben, terwijl ze alleen maar 's avonds open zijn. We zullen de eigenaar daar morgen wel even persoonlijk op aanspreken. Een ander restaurant 1,5 kilometer verderop was wel open maar daar wilde Els absoluut niet naar binnen. Dus weer naar huis gereden en ons noodrantsoen aangesproken. Spaghetti, tomatensaus, kaas en ham en een nectarine na. Het was nog te eten ook. We hebben ook nog even een nieuwe fles wijn ingeslagen bij het plaatselijke winkeltje, een lokaal wijntje voor 3,50 Euro voor anderhalve liter en het lijkt verdacht veel op een Pino Grigio. We verheugen ons al op de rustdag van morgen, het is per slot van rekening wel vakantie.