Trip naar de zuidkust

Omdat we morgen de Formule 1 willen zien hebben we er ook vandaag een activiteitendag van gemaakt. Dus na het gebruikelijke ontbijt vol goede moed in de auto gestapt om de zuidkust van Kreta te gaan bekijken. Avontuurlijk als we zijn wilden we dat nu eens doen door alleen de borden op de openbare weg te volgen. Dat ging goed tot aan Vamos, nog geen 10 kilometer van ons huis en daar hield op een T-splitsing de bewegwijzering gewoon op. Dus we kozen dan ook blindelings de verkeerde kant. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel want wij kwamen even later terecht in een leuk badplaatsje, Georgioupolis., aan de noordkust. Hoezo verkeerd gereden... Daar zie je naast een oneindige rij parasols een wit kapelletje in de zee, gewijd aan Sinterklaas, die ze hier voor het gemak Agios Nicolaos noemen. En daar hebben ze hier heel veel kerken van. Het was niet gepland maar we hebben er toch een kwartiertje rondgelopen in de zon met een heerlijk briesje.
Toen toch Google Maps maar aangezet op de telefoon met als bestemming de zuidkust. Deze route leidde ons over de passen van de witte bergen en door de Kotsifou Canyon naar het dorpje Plakias aan de zuidkust. Daar hebben we genoten van een heerlijke tonijnsalade met een glaasje jus en we hebben daarna nog even een wandelingetje gemaakt langs de boulevard. Twee meiden op het strand waren een poging aan het wagen om de optimale selfie te maken, die op een pin-up kalender niet zou misstaan. Bart heeft ze nog gefilmd maar hij vreest dat deze scene onder dwang van Els eruit geknipt gaat worden.
Daarna hebben we de prachtige kustroute gevolgd tussen Plakias en Chora Sfakion met adembenemend mooie uitzichten om vervolgens weer naar het noorden te koersen. Halverwege kwamen we nog langs het Oorlogsmuseum 1941-1945, dat werd aangekondigd met een bord met geweren erop, dat vol zat met kogelgaten. Wat opviel is dat dit het enige bord was wat we zijn tegengekomen dat ook een Duits opschrift had. Waarschijnlijk om het nog even extra in te wrijven.
Wat je overal ziet in Griekenland, dus ook op Kreta, zijn de kleine herdenkingskapelletjes langs de weg voor de mensen die ter plaatse verongelukt zijn. In de meeste gevallen in bochten met een diep ravijn erachter. Nog steeds een confronterende aanblik.
Om 6 uur waren we weer thuis, nadat we nog extra wijn hadden gescoord bij de plaatselijke supermarkt en hebben we onder het genot van het witte vocht de kwalificatie gekeken van de Formule 1.