Het achterland van Kissamos

Dit was de dag van de mislukte activiteiten. Per ongeluk zette Bart thee van kraanwater, wat vandaag stijf stond van het chloor. Na twee slokken hebben we het weggekieperd en nieuwe thee gezet van flessenwater. De sinaasappelsap die we gekocht hadden in een dure glazen fles bleek aanmaaklimonade te zijn. Heel handig voor gezinnen met twintig personen. Het was stroperig en mierzoet.
Vandaag gingen we het achterland van Kissamos bekijken. Volgens de ANWB gids een oase van rust met pittoreske dorpjes. Toen we van onze parkeerplaats wegreden werden we achtervolgd door een geluidswagen die om de 50 meter een kreet slaakte in onverstaanbaar Grieks. Of dit een waarschuwing was om zo snel mogelijk naar de schuilkelders te gaan of dat het een uitnodiging was om gratis ijs te komen eten op het centrale plein in Plaka, het zou allebei kunnen. We stopten nog even bij de supermarkt om twee pakken echte sinaasappelsap te halen en zagen even later de geluidswagen staan op het centrale plein. Toch gratis ijs?
Na zo'n klein uurtje over de Kretense autowegen, waar de helft van het verkeer op de vluchtstrook rijdt om de rest erlangs te laten, reden we het eerste dorpje binnen, Koleni, waar werkelijk niets te beleven valt.Tot onze stomme verbazing kregen we regendruppels op onze voorruit en wel zoveel dat we zelfs de ruitenwissers aan moesten zetten.
Maar snel door naar Rokka, dat hoog op een rots ligt, wat ook niet de moeite waard was om uit te stappen. Weer verder naar Perfolakia met zijn beroemde geitenkaas-makerij. Behalve een paar loslopende geiten hebben we daar niets van gezien. Dan maar heuvel opwaarts naar Trialonia waar de borden Parking 2 en Parking 6 doen vermoeden dat het hier wel eens drukker is dan vandaag het geval was. Helemaal leeg..... Maar we gaven de moed niet op, want we mochten weer heuvel af naar Deliana, dat in een voor Kreta heel bijzonder groen dal ligt. Hier hebben we een lekkere lunch gehad op een terrasje onder een groen bladerdak, dit keer zonder schreeuwende cicaden. We kregen als digestief vers fruit en dit keer een lekkere raki.
Daarna bereidden we ons voor op een wandeling door de kloof van Deliana. Ons helemaal ingesmeerd met deet en zonnebrandmiddel, wandelschoenen aan, water en proviand in de rugzak en zo stapten we monter op de kloof af. Daar was toevallig net een grote graafmachine bezig de weg 2 meter te verhogen met grote rotsblokken waarmee hij de ingang van de kloof volledig afsloot. Hij deed nog zijn best voor ons om de weg te effenen, maar de blokken van 1,5 meter groot, waartussen diepe gaten, was voor Els net iets te eng om overheen te klauteren. Dus na 100 meter zat onze wandeling er weer op en zaten we nog geruime tijd stinkend naar de deet naast elkaar in de auto. De ANWB sprak over een korte wandeling, maar dit vonden we toch wel een beetje overdreven.
Het volgende dorpje op de route is Astrikas, beroemd om zijn 1000 jaar oude olijfboom, die op zijn Grieks was versierd met waslijnen met een paar onderbroeken en handdoeken. Uit respect voor de boom geen foto van genomen. Met gezwinde spoed verder naar Episkopi met de aartsengel Michael kerk, genaamd Rotonda, uit de 6e-7e eeuw, met zijn unieke trapvormige koepel. Nadat we de scheefgezakte Stefanos kapel uit de 11e eeuw bij Drakona niet konden vinden zijn we gierend van de lach huiswaarts gekeerd, waar we om 4 uur op ons terras neerstreken met wijn en chips.