Van Kuaotunu naar Warkworth
Blijf op de hoogte en volg Bart en Els
15 April 2018 | Nieuw Zeeland, Warkworth
15 april 2018
Bij Luke's Kitchen was er gisteravond geen probleem met de stroomvoorziening, dus hebben we daar op normale wijze weer van een pizza en een salade kunnen genieten. Weer thuis gekomen zat iedereen gezellig in de huiskamer bij kaarslicht gezelsschapsspelletjes te doen, zoals hints, of op een tablet of e-reader een boek te lezen. Rond een uur of 9 was de stroom hersteld en zijn we na de gebruikelijke alcoholische versnaperingen in ons nestje gekropen.
Bij het afscheid na het ontbijt vanmorgen zei Lorraine dat ze elke keer als ze de piano afstoft aan Bart zal denken. Toen we na een kwartier rijden op weg naar onze nieuwe bestemming ons begonnen te ergeren aan een rammeltje in de middenconsole van de auto bleek dat daar de sleutels van het guesthouse nog lagen. Onszelf vervloekend zijn we omgekeerd en hebben we de sleutels teruggebracht. Dat werd zeer op prijs gesteld omdat ze het niet vaak meemaakten dat gasten voor meegenomen sleutels nog omkeerden. Nog een reden om aan ons terug te denken.
Net zoals in Nederland wordt ook hier in het weekend aan de weg gewerkt en we zagen hier een Maori die er duidelijk een sik van had gekregen. We schatten hem zo'n 30 centimeter lang, de sik wel te verstaan....
Na anderhalf uur slingeren kwamen we uit op een stuk snelweg waar men voor veiligheidsredenen de snelheid tot 90 km per uur had beperkt, terwijl je op alle slingerwegen in de bergen 100 km per uur mag rijden. Rare jongens die kiwi's....
Door het ook op zondag zeer drukke Auckland over de tolweg, die Lorraine al voor ons had betaald via onze credit card, kwamen we rond half 3 aan bij de Quail Lodge in Warkworth. We werden luidkeels begroet door Bella, de golden retriever, en even later minstens zo luidkeels door Willem en met iets minder volume door Helen. Een zeer enthousiast Nederlands stel dat na een hotel- en antiekgeschiedenis in Nieuw-Zeeland is gaan wonen en nu een hele vleugel van hun huis aan gasten ter beschikking stelt met gebruik van hun prive zwembad en jaccuzzi. Het is een prachtige cottage in een mooie landelijke omgeving, inclusief piano en gitaar, en met een barokke inrichting. Ook dit guesthouse ligt aan een gravel road en wij krijgen nu toch wel de neiging om de naam TravelEssence te gaan veranderen in GravelEssence. Onze auto is in ieder geval weer tot op het dak grijs van het stof.
Vanavond via streaming de F1 van ZiggoSport kunnen bekijken en gezien hoe Max zijn bijna zekere overwinning door mislukte inhaalpogingen verprutste. Maar hij was wel weer de smaakmaker van de race.....
Bij Luke's Kitchen was er gisteravond geen probleem met de stroomvoorziening, dus hebben we daar op normale wijze weer van een pizza en een salade kunnen genieten. Weer thuis gekomen zat iedereen gezellig in de huiskamer bij kaarslicht gezelsschapsspelletjes te doen, zoals hints, of op een tablet of e-reader een boek te lezen. Rond een uur of 9 was de stroom hersteld en zijn we na de gebruikelijke alcoholische versnaperingen in ons nestje gekropen.
Bij het afscheid na het ontbijt vanmorgen zei Lorraine dat ze elke keer als ze de piano afstoft aan Bart zal denken. Toen we na een kwartier rijden op weg naar onze nieuwe bestemming ons begonnen te ergeren aan een rammeltje in de middenconsole van de auto bleek dat daar de sleutels van het guesthouse nog lagen. Onszelf vervloekend zijn we omgekeerd en hebben we de sleutels teruggebracht. Dat werd zeer op prijs gesteld omdat ze het niet vaak meemaakten dat gasten voor meegenomen sleutels nog omkeerden. Nog een reden om aan ons terug te denken.
Net zoals in Nederland wordt ook hier in het weekend aan de weg gewerkt en we zagen hier een Maori die er duidelijk een sik van had gekregen. We schatten hem zo'n 30 centimeter lang, de sik wel te verstaan....
Na anderhalf uur slingeren kwamen we uit op een stuk snelweg waar men voor veiligheidsredenen de snelheid tot 90 km per uur had beperkt, terwijl je op alle slingerwegen in de bergen 100 km per uur mag rijden. Rare jongens die kiwi's....
Door het ook op zondag zeer drukke Auckland over de tolweg, die Lorraine al voor ons had betaald via onze credit card, kwamen we rond half 3 aan bij de Quail Lodge in Warkworth. We werden luidkeels begroet door Bella, de golden retriever, en even later minstens zo luidkeels door Willem en met iets minder volume door Helen. Een zeer enthousiast Nederlands stel dat na een hotel- en antiekgeschiedenis in Nieuw-Zeeland is gaan wonen en nu een hele vleugel van hun huis aan gasten ter beschikking stelt met gebruik van hun prive zwembad en jaccuzzi. Het is een prachtige cottage in een mooie landelijke omgeving, inclusief piano en gitaar, en met een barokke inrichting. Ook dit guesthouse ligt aan een gravel road en wij krijgen nu toch wel de neiging om de naam TravelEssence te gaan veranderen in GravelEssence. Onze auto is in ieder geval weer tot op het dak grijs van het stof.
Vanavond via streaming de F1 van ZiggoSport kunnen bekijken en gezien hoe Max zijn bijna zekere overwinning door mislukte inhaalpogingen verprutste. Maar hij was wel weer de smaakmaker van de race.....
-
15 April 2018 - 17:16
Missbucket "de Rollende Reporter":
Gelukkig kregen we de pizza op normale wijze.....uhhmm en hoe is dat dan op normale wijze...!!!!
En slaai hoef je toch nie te koken of bakken....zal wel aan mij liggen maar het voornaamste is dat ze te eten kregen....eind goed al goed...zou je denken...!!!
Waar zo'n storing al niet goed voor is....les1 in romantiek kaarsjes aan en zat iedereen in de huiskamer....wie dan de hond...2 katten en een poes 3 konijnen en een hangbuik varkentje...we zullen het nooit weten...en joh spelletjes.....mens erger je niet, scrabble en Skip-bo of Yahtzee...lezen, surfen drukdrukdruk...!!!!
Gelukkig kon om 9 uur de elektrische deken aan en zwaar in de olie gingen de oogjes dicht en snaveltjes toe....slaap lekkerrrrrr....!!!
Nou... daar wordt dus niet meer aan hem gedacht.....!!! OMG de Alzheimer Light is ingegaan en ik hoor ze al in de auto nadat ze ontdekte dat er nog sleutels van anderen in de auto lagen en keurig opgevoed zoals ze zijn brengen ze de buit terug....ze zullen er niet meer terugkeren anders hadden de sleutels nu nog in het bezit geweest......!!!
Zo dat is echt wel een bezienswaardigheid en Maori van zeker 30 cm....heeeel apart en dat dan nog met een sik de ogen puilen uit bij het lezen van dit WereldWonder...
Ja hoor dan krijgen we weer afdeling strikvragen....je mag nu maar 90 km terwijl je ergens anders 100 km mag en nog wel op levensgevaarlijke wegen....wat maakt die 10 km nou uit ala het je tijd is ga eerder niet hoor en boehoe dan kom je een stiefkwartier later maar wel heel aan...ik begrijp zoiets niet maar goed het was lastig...!!!
Erg nobel om de tolweg te betalen via jullie credit card...had je mij ook kunnen vragen had ik met liefde en plezier gedaan hoor..maar goed hebben ze nog wat gedaan voor de prijs die ze krijgen van jullie verblijf.....!!!
Er wordt beweerd dat het baasje op de hond gaat lijken....hier is het andersom want blafferige Bella was de eerste toen de 2e schreeuwlelijk en heel beschaafd de vrouw die haar beesten hun gang liet gaan en als wijste van het stel haar tijd afwachtte.....als zij roep zit dan krijg je ook een hilarisch tafereel.....!!!!
Nou ff afronden want ik moet het spektakel van de dag bekijken PSV- Ajax.....en ik heb een Ajax invalide kaart ik ben voor mijn neefje Jan-Arie van der Heijden en mijn 92 jarige moeder heeft Fox Sport Live voor PSV....nou ik ben de allochtoon onder de familieleden....!!!!
Morgen ben ik er weer in volle glorie kijkend naar de platte kar door Eindhoven...hoop ik voor ons moederke....het is nu 1-0 dus we gaan het beleven..!!!
Wordt vervolgd.....................
Missbucket de rollende reporter xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
