Kuaotunu 2
Blijf op de hoogte en volg Bart en Els
14 April 2018 | Nieuw Zeeland, Kuaotunu
14 april 2018
Na een nachtelijk onweer en een bloedhete kamer door de almaar doorbrullende vloerverwarming zagen we vanochtend de regen met bakken uit de hemel vallen. Wetende dat het weer heel lokaal kan zijn besloten we toch naar het noorden van het Coromandel schiereiland te rijden. Allerlei loopvogels ontwijkend, waarvan de helft de boom in klom (ze zijn blijkbaar te lui om te vliegen), hebben we naar ons gevoel over 3000 kilometer gravel gereden om aan het eind in Fletcher Bay van een paar schamele zonnestraaltjes te kunnen genieten. Op deze tamelijk verlaten weg moesten we door een beek die wat te diep voor onze auto leek, maar een Amerikaan die dezelfde weg reed wilde met zijn kleinere Mazda wel een poging doen er doorheen te komen. Als hem dat zonder problemen zou lukken durfden wij het ook te wagen. Zijn poging slaagde in een keer dus wij waagden vol goede moed ook deze oversteek. Met veel motorgebrul en piepende banden en het water bijna tot onze knieen lukte het onze Ford Focus met een hoop gesputter de overkant te bereiken. Fletcher Bay bleek vooral vanaf boven erg mooi, op het strand staande was het niet meer zo spannend. Maar je moet tot hier zijn gereden anders mag je niet zeggen dat je het Coromandel schiereiland hebt gezien.
Afgezien van het druilerige weer onderweg moeten we dit wel bevestigen. Heel bijzonder hier zijn de raar vergroeide pijnbomen, vooral die die na de laatste cycloon over de weg zijn gevallen. Daar heeft de lokale bevolking net te weinig vanaf gezaagd om er met een vrachtwagen langs te kunnen. Toen we bijna terug waren in het stadje Coromandel kwam ons een bulldozer tegemoet die naar wij hoopten deze obstakels van de weg ging verwijderen. In het stadje zelf was na 1 uur alles gesloten, op een paar cafe's na. Het meest opvallende was nog een mooie oude rode Engelse telefooncel, het hoogtepunt van ons bezoek. De cappuccino in het Succes Cafe was niet zo'n succes, niet te zuipen. Het smaakte naar een opgewarmd bakje van gisteren met een dikke laag schuim om het nog iets te laten lijken. De TripAdvisor beoordeling van een 9 snappen we dus niet helemaal....
Teruggekomen bij het guesthouse bleek tijdens onze afwezigheid de bliksem te zijn ingeslagen, waardoor de stroomvoorziening in het hele dorp onderbroken is. Uit pure balorigheid heeft Bart de krijtvalse piano opengemaakt om te kijken of hij nog was te stemmen. De hele piano staat meer dan een toon te laag en bij gebrek aan gereedschap heeft hij na verwijdering van dode spinnen de piano weer keurig dichtgemaakt en net zo vals gelaten als hij was.
Vanavond gaan we weer naar Luke's Kitchen, benieuwd of daar gezien de stroomstoring nog steeds gekookt kan worden.
Morgen een lange reis naar Warkworth op het programma.
Na een nachtelijk onweer en een bloedhete kamer door de almaar doorbrullende vloerverwarming zagen we vanochtend de regen met bakken uit de hemel vallen. Wetende dat het weer heel lokaal kan zijn besloten we toch naar het noorden van het Coromandel schiereiland te rijden. Allerlei loopvogels ontwijkend, waarvan de helft de boom in klom (ze zijn blijkbaar te lui om te vliegen), hebben we naar ons gevoel over 3000 kilometer gravel gereden om aan het eind in Fletcher Bay van een paar schamele zonnestraaltjes te kunnen genieten. Op deze tamelijk verlaten weg moesten we door een beek die wat te diep voor onze auto leek, maar een Amerikaan die dezelfde weg reed wilde met zijn kleinere Mazda wel een poging doen er doorheen te komen. Als hem dat zonder problemen zou lukken durfden wij het ook te wagen. Zijn poging slaagde in een keer dus wij waagden vol goede moed ook deze oversteek. Met veel motorgebrul en piepende banden en het water bijna tot onze knieen lukte het onze Ford Focus met een hoop gesputter de overkant te bereiken. Fletcher Bay bleek vooral vanaf boven erg mooi, op het strand staande was het niet meer zo spannend. Maar je moet tot hier zijn gereden anders mag je niet zeggen dat je het Coromandel schiereiland hebt gezien.
Afgezien van het druilerige weer onderweg moeten we dit wel bevestigen. Heel bijzonder hier zijn de raar vergroeide pijnbomen, vooral die die na de laatste cycloon over de weg zijn gevallen. Daar heeft de lokale bevolking net te weinig vanaf gezaagd om er met een vrachtwagen langs te kunnen. Toen we bijna terug waren in het stadje Coromandel kwam ons een bulldozer tegemoet die naar wij hoopten deze obstakels van de weg ging verwijderen. In het stadje zelf was na 1 uur alles gesloten, op een paar cafe's na. Het meest opvallende was nog een mooie oude rode Engelse telefooncel, het hoogtepunt van ons bezoek. De cappuccino in het Succes Cafe was niet zo'n succes, niet te zuipen. Het smaakte naar een opgewarmd bakje van gisteren met een dikke laag schuim om het nog iets te laten lijken. De TripAdvisor beoordeling van een 9 snappen we dus niet helemaal....
Teruggekomen bij het guesthouse bleek tijdens onze afwezigheid de bliksem te zijn ingeslagen, waardoor de stroomvoorziening in het hele dorp onderbroken is. Uit pure balorigheid heeft Bart de krijtvalse piano opengemaakt om te kijken of hij nog was te stemmen. De hele piano staat meer dan een toon te laag en bij gebrek aan gereedschap heeft hij na verwijdering van dode spinnen de piano weer keurig dichtgemaakt en net zo vals gelaten als hij was.
Vanavond gaan we weer naar Luke's Kitchen, benieuwd of daar gezien de stroomstoring nog steeds gekookt kan worden.
Morgen een lange reis naar Warkworth op het programma.
-
14 April 2018 - 12:09
Missbucket "de Rollende Reporter":
Al bij al begrijp ik uit het verhaal dat dit gedeelte van de reis niet zo'n SUCCES was en de cottage leek zo mooi aan de buitenkant....zoals zoveel zaken....!!!!
Ik vind het een land met grote tegenstellingen.....prachtige en magistrale natuur maar griezelige en zelfs spook achtige luchten bovendien ernstige vergane glorie en nu vermoed ik dat dit een eens maar nooit weer categorie is.....we zullen het nooit weten....!!!
En dan nachtelijk onweer en een doorbrullende vloerverwarming...uhuh hmm wa is da een doorbrullende verwarming....zit daar dan een leeuw in of een cassettebandje met het geluid van een doorbrullende....god weet wat...!!!! Beetje vreemd.
Maar gelukkig kwam de afkoeling van boven met bakken uit de hemel vallen wat dan toch weer anders aanvoelt als hemelsluizen open of drupregen of plensbuien of straaltjes regen....maar heee het blijft regen...lekkurrrrrrr....!!!!
En voor een straaltje zon rijdt het stel kilometers waar ze onderweg overvallen worden door loopvogels die te lui zijn om te vliegen....ja en gij denkt dat ik da geloof wat een lu*piep verhaal een loopvogel loopt het woord zegt het toch al dus waarom wordt hij dan als lui bestempelt als hij niet vliegt dat is oordelen met voorkennis en dat vinden wij heeeeel bijzonder...hmmm...!!!
Je raakt na zoveel weken van huis ook echt het besef kwijt voor ons gevoel reden wij zo'n 3000 km....of heb je teveel nullen getiept maar mijn stelling is ook als je overdrijft doe het dan goed dus bij deze wordt hij geaccepteerd.....ja lekker belangrijk...!!!!
Ken je dat verhaal van die schijtluizen uit Brabant nou die lieten heel laf eerst de Amerikanen verzuipen wat gelukkig goed afliep om vervolgens heul heldhaftig zelf deur de plas te rijden de wattipjes en de knietjes waren nat...ja had dan het de deur en het raampje dicht gedaan slimme vinken oh oh wat een super actie was dit zeg sputterend hebben ze het doel bereikt dankzij de Amerikanen die door de geschiedenis heen Hollanders al vaker gered hebben....we mogen ze dankbaar zijn en dat is wat mij betreft gemeend.
Nou eindelijk hadden ze dan het straaltje zon te pakken maar het uitzicht liet vanaf het strand te wensen over en Tip5 neem nou de volgende keer het azuur blauw/ wit gestreept tafelkleedje mee dan fleurt da de zaak wat op en is het niet alleen vanuit de lucht mooi....trouwens was jij nu de loopvogel die wel kon vliegen of.........oh ja natuurlijk de drone...oeps foutje en bedankt...!!
Hahahaaaaaaa dan ben je volwassen en op leeftijd en dan moet je tot daar gereden hebben anders mag je niet zeggen dat......nou dat bepaal ik toch zeker mooi zelf wat ik wel of niet mag zeggen en of ik wel of niet dat eiland gezien heb....het moet nou toch echt niet gekker worden.....het wordt tijd.....!!!!
Dan nu een erg pijnlijk verhaal en het weer paste daar helemaal bij want daar stond een hypermobile boom met veel pijn in het druilerige landschap en ik voel da verdriet , dan en hoe prachtig die oude verdraaide boom ook is , pijn doet het en hij zit helemaal in de knoop daar helpt geen antidepressiva tegen en dan de bulldozers die de obstakels die na een heftige cycloon de oude boom heeft doen vellen verwijderen wat net genoeg was om er een vachtwagen te laten passeren.....te triest om verder te gaan en waar is mijn azuur blauw/wit gestreept tafelkleedje om mij te troosten...!!
En dan om even bij te komen den je een lekker bakkie te gaan doen nou het was in Succes het had geen succes en zal ook nooit een succes worden....ik zou zeggen met gierende banden weg daar.
Een 9.....PINOKIO....gemanipuleerd is die site maar ik weet zeker dat die 9 vanaf 1 mei in waarde zakt....hmmm.....we zullen het nooit weten...!!!
En dan denk je die dag zo'n beetje alles gehad te hebben is de bliksem ingeslagen.....vrienden spullen pakken en keihard wegrennen, daar is het karmatisch gezien een slechte plek voor jullie maar wat een verhaal en toch niet te geloven ook, maar dan is toch altijd de muziek de redding in de vorm van een krijtvalse piano......kan iemand mij uitleggen hoe een krjitvalse piano klinkt...ik ken wel krijtstreep pak.....schoolkrijtjes, schoolbordkrijtjes tevens ken ik een kneiter valse hond maar goed het klonk niet prettig begreep ik en heul slim maar zo gelaten....dat was geen fluitje van een cent dus vingers niet aan branden want dan is piano spelen ook geen doen.....jajaja zo kennie wel weer Rolly....!!!
Nu ben ik in het komende verhaal benieuwd of Luukkie zijn pizza's op een houtvuurtje heeft gebrand anders was het een karig maaltje geworden iets wat totaal bij het plaatje past.
Wordt vervolgd........................
Missbucket de rollende reporter xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
