Van Te Urewera Bush Camp naar Rotorua
Blijf op de hoogte en volg Bart en Els
09 April 2018 | Nieuw Zeeland, Rotorua
9 april 2018
Na een werkelijk fantastische nacht van veel geworstel en gevloek wisten we het echt honder procent zeker dat kamperen op deze manier echt niets voor ons is. Toen Mike en Joan lieten zien hoe zij de nacht hadden doorgebracht vielen onze schoenen een beetje uit. Zij sliepen in een soort cabin met een vast dak en canvas zijkanten, een heerlijk tweepersoons bed met nog een eenpersoons bed ernaast, dus ten opzichte van onze tent was dit wel het summum van luxe. Dat hadden wij ook kunnen kiezen als wij die keuze ooit gekregen hadden, het lijkt ons een mailtje naar TravelEssence waard.
Vandaag stond op het programma een gezellig gezamenlijk ontbijt in de frisse buitenlucht, het planten van een aantal boompjes en een boswandeling onder begeleiding van Juanita met als afsluiting een lunch bij een naburige waterval. Het bleek dat Joan degene was die de boompjes heeft opgekweekt voor de Maori met behulp van het door de Maori's aangeleverde zaad. Wij gingen dus met zijn vieren 7 van haar, zoals zij het noemde, baby's planten. We moesten daartoe eerst een beekje oversteken over een wankel neergelegde plank wat al een heel avontuur op zich werd. Na een flinke klim hebben we zeven gaten in de grond gespaaid en de jonge Rimu-boompjes toegevoegd aan dit prachtige regenwoud.
Terug naar de auto's en een half uur achter Juanita aangereden naar het begin van de boswandeling, die normaliter een uur zou duren. Joan was vooral geinteresseerd in alle bessen en zaden die ze op het pad tegenkwam, want ze begon alles te verzamelen. Zo duurde deze wandeling twee keer zo lang dan bedoeld en uit pure balorigheid liepen wij vooruit om alle bessen of kapot te trappen of het bos in te schoppen. Wij hadden nog meer te doen deze dag.... Wij kregen een deja-vu aangezien we ooit in het verleden op een reis naar de Noordkaap door onze reisleidster Ineke werden getrakteerd op het bezichtigen van duizenden planten waarvoor zij het nodig vond steeds de bus stil te zetten. Sommige van onze volgers hebben deze ervaring met ons gedeeld.
Aan het eind van deze wandeling kregen we het certificaat voor het boom planten uitgereikt en hebben we de status bereikt van Kaitiaki Tautoko, beschermer van het regenwoud. Nog een stukje verder gereden en bij de waterval gelunched met sandwiches, koekjes en sinaasappels. Bart heeft met ducttape de rammelende bus van de Maori's dusdanig gerepareerd dat de schuifdeur weer open kon, waarna we met gierende banden uit dit prachtige woud zijn vertrokken naar Rotorua.
Dit bleek tot onze grote vreugde het andere uiterste op de schaal van comfort te vertegenwoordigen. Een compleet huis voor onszelf met de beschikking over een spa. Klein minpuntje: we mogen daar niet naakt in om de andere gasten niet te choqueren. Dat vonden wij tamelijk flauw..... Ons na de ontvangst met koffie, thee en koekjes geinstalleerd en vanavond heerlijk bij het Steak Restaurant gegeten. En raad eens wie daar binnen kwamen lopen. Ja hoor, daar zijn ze weer, Herman en Will uit Friesland, die we dus nu al voor de vijfde keer tegen het lijf lopen. Zij gaan morgen naar de Maori's als laatste bezoekers van dit seizoen en we hebben ze behoorlijk bang gemaakt en ze daarna veel plezier gewenst.
Na een werkelijk fantastische nacht van veel geworstel en gevloek wisten we het echt honder procent zeker dat kamperen op deze manier echt niets voor ons is. Toen Mike en Joan lieten zien hoe zij de nacht hadden doorgebracht vielen onze schoenen een beetje uit. Zij sliepen in een soort cabin met een vast dak en canvas zijkanten, een heerlijk tweepersoons bed met nog een eenpersoons bed ernaast, dus ten opzichte van onze tent was dit wel het summum van luxe. Dat hadden wij ook kunnen kiezen als wij die keuze ooit gekregen hadden, het lijkt ons een mailtje naar TravelEssence waard.
Vandaag stond op het programma een gezellig gezamenlijk ontbijt in de frisse buitenlucht, het planten van een aantal boompjes en een boswandeling onder begeleiding van Juanita met als afsluiting een lunch bij een naburige waterval. Het bleek dat Joan degene was die de boompjes heeft opgekweekt voor de Maori met behulp van het door de Maori's aangeleverde zaad. Wij gingen dus met zijn vieren 7 van haar, zoals zij het noemde, baby's planten. We moesten daartoe eerst een beekje oversteken over een wankel neergelegde plank wat al een heel avontuur op zich werd. Na een flinke klim hebben we zeven gaten in de grond gespaaid en de jonge Rimu-boompjes toegevoegd aan dit prachtige regenwoud.
Terug naar de auto's en een half uur achter Juanita aangereden naar het begin van de boswandeling, die normaliter een uur zou duren. Joan was vooral geinteresseerd in alle bessen en zaden die ze op het pad tegenkwam, want ze begon alles te verzamelen. Zo duurde deze wandeling twee keer zo lang dan bedoeld en uit pure balorigheid liepen wij vooruit om alle bessen of kapot te trappen of het bos in te schoppen. Wij hadden nog meer te doen deze dag.... Wij kregen een deja-vu aangezien we ooit in het verleden op een reis naar de Noordkaap door onze reisleidster Ineke werden getrakteerd op het bezichtigen van duizenden planten waarvoor zij het nodig vond steeds de bus stil te zetten. Sommige van onze volgers hebben deze ervaring met ons gedeeld.
Aan het eind van deze wandeling kregen we het certificaat voor het boom planten uitgereikt en hebben we de status bereikt van Kaitiaki Tautoko, beschermer van het regenwoud. Nog een stukje verder gereden en bij de waterval gelunched met sandwiches, koekjes en sinaasappels. Bart heeft met ducttape de rammelende bus van de Maori's dusdanig gerepareerd dat de schuifdeur weer open kon, waarna we met gierende banden uit dit prachtige woud zijn vertrokken naar Rotorua.
Dit bleek tot onze grote vreugde het andere uiterste op de schaal van comfort te vertegenwoordigen. Een compleet huis voor onszelf met de beschikking over een spa. Klein minpuntje: we mogen daar niet naakt in om de andere gasten niet te choqueren. Dat vonden wij tamelijk flauw..... Ons na de ontvangst met koffie, thee en koekjes geinstalleerd en vanavond heerlijk bij het Steak Restaurant gegeten. En raad eens wie daar binnen kwamen lopen. Ja hoor, daar zijn ze weer, Herman en Will uit Friesland, die we dus nu al voor de vijfde keer tegen het lijf lopen. Zij gaan morgen naar de Maori's als laatste bezoekers van dit seizoen en we hebben ze behoorlijk bang gemaakt en ze daarna veel plezier gewenst.
-
09 April 2018 - 15:07
Missbucket "de Rollende Reporter":
Het was een nacht die je normaal in fillems ziet...het was een nacht waarvan je dacht dat er nooit een eind aan kwam....lalalalalaa dat roep bij mij deze alinea op.
Al 3 lay-outs vol hebben we moeten deelnemen dat het stel kamperen niet als hobby heeft...niks voor ons...was al niet onze hobby...en dan hebben ze ook nog zo'n ermoeig onderkomen en zal er een fikse klacht richting Holland gezonden worden....hoe durven ze.....het is net Calimero....zei zijn groot en ik is klein en dat is niet eerlijk, breed uitgemeten dat het stel het niet getroffen heeft en zij nu 100% zeker weten zoiets nooit meer te doen.....hadden ze wel brochures bij TravelEssence gelezen..misschien de volgende reis eens erin kijken en navraag doen....Tip1 een slimme meid is op haar reis voorbereid...hmmm...of ze dat gedaan heeft...we zullen het nooit weten..!!!
Kijk gezamenlijk ontbijten in de buitenlucht dat klinkt al heel wat sprankelender en dan krijg je als lezer ook meteen blije zin en dan ook nog eens met zijn 4ren 7 boompjes planten...jaja dat noemen ze in Brabant gewoon ZUIPEN hoor...maar oké de foetus is geplant en het Regenwoud is uitgebreid met bomen door mijn vrienden geplant nou dat is toch echt een emo momentje en dan kan je vakantie niet meer stuk en daar dan ook nog een diploma voor krijgen.... het ultieme geluk spat hier van het scherm...!!!
Achteraf bekeken was het ook nog eens een oerspannende onderneming om over een beekje zo diep als je enkels te klunen over een latje.....levensbedreigende situatie maar het stel worstelt zich er aardig doorheen en vol trots zie je de opbloei van een stukje Hollands Regenwoud......!!!
OMG dat is zo'n Jo met de banjo en Mien met de mandoline Kaaaatje met haar mondharmonicaatje....Truitje mi hur fluitje je moet dat cluppie zien dol op een man dol op een man dol op een mandoline...tadataatattattatatta....tante....hellup..!!!
Kijk nu kan ik me voorstellen dat je er totaal niks mee hebt met al die kweet-me-nietjes maar het zou het stel sieren als ze met iets meer respect de ander behandelt....wij moeten tenslotte ook op met opgeheven hoofd al die onzin lezen en daar reageren wij....meestal...ook heeeeel positief op dus als je een Regewoudaanplantbescherm diploma krijgt mag je ook wel zuiniger zijn op alle besjes, struikjes en kruiden plantjes en zeker de zittende paddenstoelen...hmmmm...en op deze manier krijg je nooit het beste bed of huisje.. wat je uitstraalt krijg je terug begrijp je...!!!
Het dagje buiten eten doet jullie goed het leek dan ook meer schafttijd of pauze van het werk en de tranen rolde bij mij over de wangen toen ik las...met ducktape hebben wij de deur weer laten schuiven en zijn met gierende banden uit dit woud uitgereden zijn....wat dachten jullie laat ik eens ducktape meenemen het woud in...hahahahaha....!!!
Een rammelende bak en dan met gierende banden uit een prachtige omgeving sjezen dat staat haaks op elkaar maar dit gedrag vertoont het stel vaker op vakantie het zal het....bijdeburenishetgrasgroener 4rus wel zijn.....wij zullen het nooit weten.....!!!!
Het andere uiterste op de schaal van comfort....dat klinkt toch behoorlijk decadent.....4rus....maar zeer dankbaar en totaal in de wolken van een echt en heel huis ja na zo'n kampeer beleving weet je weer wat je echt mist....Bollenvelden, De Molens van Kinderdijk, De Efteling, Tikibad in Duinrell, De tuinen van Arcen, De Zwaluwhoeve, Sanadome en Thermen 2000.....!!!
En dan ook nog een spa erin waar je met je coltrui en camping smoking in moet anders laat je de gasten schrikken...nou dan hadden ze Sugerlee Hooper moeten vragen...da was pas schrikken....flauwekul zeg.!
Sla maar lekker je blauw/wit gestreept tafelkleedje om dan valt er niks te schrikken...hmmm..!!!
Ja hee zeg...jij schrijft raad eens.... en dan geef je het antwoord al ...nou dan kan ik niet meer gissen jakkiebah zeg maar ja mij lijkt het beter als die Duitsers want dan was WO III uitgebroken....of is dit te grof en dan alvast bij voorbaat mijn excuses.....hmmm...oeps foutje....maar dan toch nog even het venijn in de staart dat nare 4rus gedrag van het stel.....hee lieftallig koppel Pesten mag nie....oké....da gu ut mar wit dat is niet lief en erg onaardig...hahahahahaaa...!!!!!
Wordt vervolgd pffff..........
Missbucket de rollende reporter xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
