Van Wellington naar Kapiti Island
Blijf op de hoogte en volg Bart en Els
05 April 2018 | Nieuw Zeeland, Kapiti Island
4 april 2018
Voor dag en dauw vertrokken uit Wellington, want volgens onze voucher werden we om half 9 verwacht in Paraparaumu, het vertrekpunt naar Kapiti Island. We moesten bij het Beach Cafe inchecken en daar hoorden we tot onze verbazing dat we voor de middagboot stonden geboekt. Wij lieten onze voucher zien voor de ochtendboot en dat bleek "no problem at all" te zijn, dus we konden gewoon mee. De boot stond op een trailer op het land met een hele hoge trekker ervoor, dus we moesten net zoals in een vliegtuig met een grote trap omhoog naar de boot. De trekker vertrok en had het water nog niet bereikt of we stonden alweer stil omdat er nog een nagekomen stel Amerikanen in moesten stappen. Toen die zaten werd de boot met trailer en al het water in gereden totdat we begonnen te drijven en konden vertrekken. Dat is nog eens makkelijk in een boot stappen, gegarandeerd droge voeten. Deze catamaran met twee 250 pk's buitenboordmotoren werd door Rodney de skipper over de woeste golven stampend naar de overkant gevaren. Op de boot zat ook een Maori vrouw met tatoeages in haar gezicht, wat onze kokkin bleek te zijn.
Na een kwartier door elkaar geschud te zijn stapten we uit op Kapiti Island waar we door de alleraardigste Maori Jeff werden ontvangen. Die nam ons gezelschap van 9 personen mee naar een overkapping waar we meteen uitleg kregen over alle zeldzame vogels en de te lopen wandelpaden op ons gedeelte van het eiland. We kregen een hele welkomspeech in het Maori, waar we natuurlijk geen woord van konden verstaan. Gelukkig sprak Jeff ook Engels met een mooi zwaar Nieuw-Zeelands accent. Toen we wat water uit onze bagage bij de lodge aan het halen waren zagen we een Weka badderen en een blinde Takahe rondscharrelen, waarna we dolenthousiast aan de wandeling de heuvels in zijn begonnen. Na veel foto's van wegvliegende vogels, lege takken, stilzittende paddenstoelen en lensdoppen kwamen we afgepeigerd en half uitgedroogd boven aan op de top van de 250 meter hoge heuvel. Voorzichtig afdalend langs een nog steiler pad, met plaatjes van tamme duiven, die als je ze dood maakt je een bekeuring van 20.000 dollar krijgt, kwamen we na 3 uur lopen weer aan bij de lodge voor een lunch, waar de kaka's het brood van je bord stalen en de drank uit je glas.
Na de lunch kregen we onze zeer eenvoudige cabin toegewezen met een interieur van maar liefst twee eenpersoons bedden, twee stukjes boomstam als tafel, een stoel en twee zonnecel lampjes die om een tak gewikkeld zaten. Verder geen electra, geen stromend water, laat staan sanitaire voorzieningen. Alleen bij de lodge waren twee toiletten waarin zich ook twee douches bevonden. Je moest dus als het ware op het toilet douchen.
Na een middagje relaxen met Herman en Will uit Friesland schoven we om half 6 aan bij de borrel met hapjes, die om een uur of 7 overging in een dinerbuffet met pompoen/kokossoep, biefstuk, aardappelpuree en broccoli-gratin, met als toetje "bread and butter pudding", vrij vertaald broodpap met vanillesaus. Na het diner was het donker genoeg voor de "Kiwi spotting tour". Dan loop je dus met zijn zessen achter een gids met een rode zaklamp aan en wel zo stil mogelijk. Na al het gepimpel van die middag viel dat op zijn zachtst gezegd niet mee, we waren allemaal wat onvast ter been en giechelig geworden. We werden gesommeerd niet-ruisende kleding te dragen, omdat kiwi's door elk geluid op de vlucht slaan, maar onze gids droeg zuigende slippers, die je volgens ons al van vijftig meter ver kon horen aankomen. Dat zou best wel eens de reden kunnen zijn dat we tijdens deze een uur durende wandeling niet een kiwi hebben gezien. Daarna zagen we er op een fruitschaal nog wel twintig liggen. Wel zagen we onder een cabin nog een paar pinguins rondscharrelen, die schijnen hier tot op de toppen van de heuvels hun eieren te leggen en soms zelfs verlaten kiwi-holen in gebruik te nemen.
Voor dag en dauw vertrokken uit Wellington, want volgens onze voucher werden we om half 9 verwacht in Paraparaumu, het vertrekpunt naar Kapiti Island. We moesten bij het Beach Cafe inchecken en daar hoorden we tot onze verbazing dat we voor de middagboot stonden geboekt. Wij lieten onze voucher zien voor de ochtendboot en dat bleek "no problem at all" te zijn, dus we konden gewoon mee. De boot stond op een trailer op het land met een hele hoge trekker ervoor, dus we moesten net zoals in een vliegtuig met een grote trap omhoog naar de boot. De trekker vertrok en had het water nog niet bereikt of we stonden alweer stil omdat er nog een nagekomen stel Amerikanen in moesten stappen. Toen die zaten werd de boot met trailer en al het water in gereden totdat we begonnen te drijven en konden vertrekken. Dat is nog eens makkelijk in een boot stappen, gegarandeerd droge voeten. Deze catamaran met twee 250 pk's buitenboordmotoren werd door Rodney de skipper over de woeste golven stampend naar de overkant gevaren. Op de boot zat ook een Maori vrouw met tatoeages in haar gezicht, wat onze kokkin bleek te zijn.
Na een kwartier door elkaar geschud te zijn stapten we uit op Kapiti Island waar we door de alleraardigste Maori Jeff werden ontvangen. Die nam ons gezelschap van 9 personen mee naar een overkapping waar we meteen uitleg kregen over alle zeldzame vogels en de te lopen wandelpaden op ons gedeelte van het eiland. We kregen een hele welkomspeech in het Maori, waar we natuurlijk geen woord van konden verstaan. Gelukkig sprak Jeff ook Engels met een mooi zwaar Nieuw-Zeelands accent. Toen we wat water uit onze bagage bij de lodge aan het halen waren zagen we een Weka badderen en een blinde Takahe rondscharrelen, waarna we dolenthousiast aan de wandeling de heuvels in zijn begonnen. Na veel foto's van wegvliegende vogels, lege takken, stilzittende paddenstoelen en lensdoppen kwamen we afgepeigerd en half uitgedroogd boven aan op de top van de 250 meter hoge heuvel. Voorzichtig afdalend langs een nog steiler pad, met plaatjes van tamme duiven, die als je ze dood maakt je een bekeuring van 20.000 dollar krijgt, kwamen we na 3 uur lopen weer aan bij de lodge voor een lunch, waar de kaka's het brood van je bord stalen en de drank uit je glas.
Na de lunch kregen we onze zeer eenvoudige cabin toegewezen met een interieur van maar liefst twee eenpersoons bedden, twee stukjes boomstam als tafel, een stoel en twee zonnecel lampjes die om een tak gewikkeld zaten. Verder geen electra, geen stromend water, laat staan sanitaire voorzieningen. Alleen bij de lodge waren twee toiletten waarin zich ook twee douches bevonden. Je moest dus als het ware op het toilet douchen.
Na een middagje relaxen met Herman en Will uit Friesland schoven we om half 6 aan bij de borrel met hapjes, die om een uur of 7 overging in een dinerbuffet met pompoen/kokossoep, biefstuk, aardappelpuree en broccoli-gratin, met als toetje "bread and butter pudding", vrij vertaald broodpap met vanillesaus. Na het diner was het donker genoeg voor de "Kiwi spotting tour". Dan loop je dus met zijn zessen achter een gids met een rode zaklamp aan en wel zo stil mogelijk. Na al het gepimpel van die middag viel dat op zijn zachtst gezegd niet mee, we waren allemaal wat onvast ter been en giechelig geworden. We werden gesommeerd niet-ruisende kleding te dragen, omdat kiwi's door elk geluid op de vlucht slaan, maar onze gids droeg zuigende slippers, die je volgens ons al van vijftig meter ver kon horen aankomen. Dat zou best wel eens de reden kunnen zijn dat we tijdens deze een uur durende wandeling niet een kiwi hebben gezien. Daarna zagen we er op een fruitschaal nog wel twintig liggen. Wel zagen we onder een cabin nog een paar pinguins rondscharrelen, die schijnen hier tot op de toppen van de heuvels hun eieren te leggen en soms zelfs verlaten kiwi-holen in gebruik te nemen.
-
05 April 2018 - 13:07
Missbucket De Rollende Reporter:
Wat een treurnis dit verhaal...kijk hier is het weer ook niet echt vrolijk maar vergeleken bij dit verhaal schijnt hier zelfs de zon....!!!
Het loopt ook niet echt soepeltjes allemaal maar hee sportief zijn ze wel die Nieuw Zeelanders en dan heel koninklijk je entree mogen maken op het droge dat is dan toch het ultieme maar de foto en het verslag lopen niet synchroon in mijn beleving had Bart niet eens een trap nodig maar dat ken ook gezichtsbedrog zijn....we zullen het nooit weten..!!!
En dan eindelijk klaar voor vertrek weer ff wachten op Amerikanen die vergeten waren de klok terug te zetten en die galant te laat kwamen maar ook hier werd relaxt op gereageerd en dan zo'n tochtje met mevrouw en meneer Maori waarvan de originele taakverdeling was dat zij kookte en hij met twee 250 pk's buitenboordmotoren het zeilbootje stampend tegen de woeste golven......hahaha en wie overdrijft er hier nou.....gekkenhuis.....die vrouw had overal tatoeages nou dat zal een mooi gezicht geweest zijn....hmmm..!!!
Zo dat is big business 2 talige lange speech dan tikt de tijd maar door ook tjingtjing de kassa alweer een uurtje factuurtje en dat allemaal met een mooi zwaar Nieuw Zeelands accent....pff gelukkig geen mooi zwaar Helmonds accents want da is nie te verstaan....hahaha... maar ja dan krijg je ook waar voor je geld.
Die Weka had het goed bekeken...die had zijn eigen bad....jullie moesten naar toilet op de badkamer...hmmm...!!! En dan die uitzichtloze Takahe zonder rood/witte stok wat uiteraard de perfecte kleurenmatch was geweest met het blauw/wit gestreept tafelkleedje maar dat terzijde wat heeft zo'n beest nu.... leeft in de prachtige natuur en hij ziet niks ...dat is toch wreed ochermkes nog eens aan toe daar moesten ze nu actie voor voeren...wellicht zijn ogen laseren of ga ik nu te ver...we zullen het nooit weten..!!!
Zo mensen wij zijn nu ongeveer 5 weken in Nieuw Zeeland en hebben echt unieke dingen gezien...regen, bewolking, vertraging, omleiding, Zeeuwse huismussen, tamme duiven, wilde duiven, houtduiven, scharrelkippen, stilzittende paddenstoelen....volgens mij heb ik nog nooit een lopende paddenstoel gezien ja met carnaval of na een blowtje maar goed, loshangende elfenbanken, wrakhout op het strand, zandvliegen, trappen zo hoog als een plintenladdertje, rotsen die scheten laten, krimperen onder de sterren en erbarmelijke omstandigheden nee een echte aanrader dit, gevaarlijke glibberige wandelpaden, onrust gevende druktes door locals die de kroegen en restaurants bevolken en ga zo maar door.....nou klinkt als muziek in de oren......och was ik maar bij ons moeder thuis gebleven och was ik maar met jouw niet meegegaan....!!!!
En als je dat dan allemaal verwerkt heb word je verast door crimineel gedrag dat jat maar als de raven...niet te geloven wat je dan allemaal meemaakt op zo'n ogenschijnlijke heerlijke vakantie...pfff....klimmen, klauteren, klunen, klotsend tegen de golven, kadeleiscopisch badderen, karige maaltijden en voorzieningen, veel kweet me nietjes maar geen kiwi te vinden ja zo'n neppert maar die vind je op elke willekeurige schaal of markt.....we geven deze reis de naam Back to Basic without benefits.....nou op Bart na want die gelukspoepert heeft zijn hoogtepunt bereikt op de trap naar de catamaran met twee buitenboordmotoren van wel 250 pk..... !!!!
Nou bij dat "relaxen" die middag had ik wel eens bij willen zijn hilarisch lijkt me dat de combi van Brabants, Twents en Fries niet te volgen voor een gewone sterveling maar ik begreep dat het leuk was anders hou je dat geen middag en ook nog eens avond vol.....klinkt ook erg relaxt vooral drankje en borrelhapje...nou daar zit voor mij al een grens....en dan gewoon door stouwen hé of het niks is ook nog eens een heel dinerbuffet naar binnen geschoven...man man en dan ook nog eens op Kiwi tour daar zal Groen Links blij mee zijn....grapje....groen...kiwi...en Links omdat ze nu eenmaal niet Groen Rechts heet daar kan ik ook niks aan doen maar goed dan sluip je met je niet ruisende spijkerbroek door het struikgewas en strontbezopen achter een man met rode zaklamp aan met een herrie waardoor er geen Kiwi te zien valt en het alleen een wandeltocht werd nou lekker.....na 7 flessen wijn valt dat ook niet mee.....nou die zijn daar weer blij met die bussel Hollanders dat is toch geen visitekaartje wat je daar dan afgeeft...jammer gemiste kans....!!!
Jaja en gij gegleufd da pinguins.....weet je wat ik zie als ik gedronken heb....jaja precies....allemaal beesthusjus....het moet nie gekke worden....eieren in een ander zijn nest leggen....Koekkoek.....!!!
Nou we zijn erdoorheen kunnen worstelen maar het was me het tochtje wel...hikhik.....!!!
Wordt vervolgd..............
Missbucket de rollende reporter xxx
-
05 April 2018 - 20:30
Marga :
Elke dag kijk ik uit naar jullie verslag.Jullie kunnen zo langzamerhand wel een serie reisboeken gaan schrijven met al die avonturen en leuke schrijfstijl. Vandaag op de computer weer even wat foto's en filmpjes gekeken, want dat lukt niet op de IPad. En dan ook nog een grote slempparty !
groetjes en veel plezier nog !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
