Van Tasman naar Off the Map
Blijf op de hoogte en volg Bart en Els
01 April 2018 | Nieuw Zeeland, Waihopai
30 maart 2018
Bart heeft Els met gepast geweld uit het huisje moeten verwijderen vanochtend, ze had absoluut geen zin om hier te vertrekken. Ook de gastvrouw vond het niet nodig dat we gingen en probeerde ons nog te paaien met het leegplukken van haar fruitbomen: appels, peren en sinaasappels. Nadat we hiervan een mandje vol hadden zijn we vol goede moed vertrokken naar ons volgende adres, Off the Map, aan het eind van de Waihopai Valley in Marlborough. Ook deze rit was weer adembenemend mooi en we hebben halverwege nog even een bakkie gedaan bij de Slip Inn aan de jachthaven in Havelock.
Rond een uur of 2 kwamen we, volledig buiten bereik van telefoon of internet, aan bij de Cob Quarters van Off the Map. Weer werden we het eerst begroet door twee honden, waarvan de kleinste meteen in de auto sprong en er niet meer uit wou. De gastvrouw was niet thuis, maar wel Toby, een persoonlijke vriend van haar, die eerst de hond uit de auto verwijderde en ons toen met veel humor heeft uitgelegd waar de lichtschakelaars zaten, waar we konden baden, douchen en toiletteren. Dat is hier namelijk nogal afwijkend van normaal. Baden en douchen doe je op 20 meter afstand van het huisje buiten, met uitzicht op de Spray River, en voor toiletteren moet je eerst naar buiten en dan weer naar binnen. Dus dat zal 's nachts nog wel een gedoe worden. Na ontvangst van een tweetal picknickmanden, zonder blauw/wit tafelkleedje, met eten voor ontbijt, lunch en diner voor twee dagen werden we, met de vermelding dat we vanaf morgen volledig alleen zijn, achtergelaten.
Wij zijn nu niet bepaald kampeerders, maar in een stenen tent als deze is het wel te doen om voor je eigen potje te zorgen. Vanavond was dat karbonades van de barbecue, een salade van verse groenten en een handjevol gekookte pasta. Mede dankzij grote glazen wijn, die ook in het pakket zitten, hebben we hiervan heerlijk kunnen genieten. Bart moest nog wel even bij Toby zout gaan halen, want ons potje bleek leeg, wat Toby heel bijzonder vond aangezien lege zoutpotjes heel zeldzaam zijn in Nieuw Zeeland. Hij feliciteerde ons met die ontdekking en ging op zoek naar waar het zout te vinden moest zijn in het huis wat niet het zijne is. Hij trok daar een kast open die zo vol stond met levensmiddelen dat het twee minuten duurde voordat hij met aanwijzingen van Bart zout had gevonden. Met de sarcastische vraag of Bart al lekker door de "sandflies" gestoken was werd ons nog een fijne avond gewenst. Bij het invallen van de duisternis rond een uur of 7 hebben we de open haard aangestoken om deze snel afkoelende cottage te verwarmen. Het advies om rond middernacht in het bad te gaan zitten om naar de sterren te kijken had niet zoveel zin omdat de heldere maan de sterren zowat deed verbleken.
Bart heeft Els met gepast geweld uit het huisje moeten verwijderen vanochtend, ze had absoluut geen zin om hier te vertrekken. Ook de gastvrouw vond het niet nodig dat we gingen en probeerde ons nog te paaien met het leegplukken van haar fruitbomen: appels, peren en sinaasappels. Nadat we hiervan een mandje vol hadden zijn we vol goede moed vertrokken naar ons volgende adres, Off the Map, aan het eind van de Waihopai Valley in Marlborough. Ook deze rit was weer adembenemend mooi en we hebben halverwege nog even een bakkie gedaan bij de Slip Inn aan de jachthaven in Havelock.
Rond een uur of 2 kwamen we, volledig buiten bereik van telefoon of internet, aan bij de Cob Quarters van Off the Map. Weer werden we het eerst begroet door twee honden, waarvan de kleinste meteen in de auto sprong en er niet meer uit wou. De gastvrouw was niet thuis, maar wel Toby, een persoonlijke vriend van haar, die eerst de hond uit de auto verwijderde en ons toen met veel humor heeft uitgelegd waar de lichtschakelaars zaten, waar we konden baden, douchen en toiletteren. Dat is hier namelijk nogal afwijkend van normaal. Baden en douchen doe je op 20 meter afstand van het huisje buiten, met uitzicht op de Spray River, en voor toiletteren moet je eerst naar buiten en dan weer naar binnen. Dus dat zal 's nachts nog wel een gedoe worden. Na ontvangst van een tweetal picknickmanden, zonder blauw/wit tafelkleedje, met eten voor ontbijt, lunch en diner voor twee dagen werden we, met de vermelding dat we vanaf morgen volledig alleen zijn, achtergelaten.
Wij zijn nu niet bepaald kampeerders, maar in een stenen tent als deze is het wel te doen om voor je eigen potje te zorgen. Vanavond was dat karbonades van de barbecue, een salade van verse groenten en een handjevol gekookte pasta. Mede dankzij grote glazen wijn, die ook in het pakket zitten, hebben we hiervan heerlijk kunnen genieten. Bart moest nog wel even bij Toby zout gaan halen, want ons potje bleek leeg, wat Toby heel bijzonder vond aangezien lege zoutpotjes heel zeldzaam zijn in Nieuw Zeeland. Hij feliciteerde ons met die ontdekking en ging op zoek naar waar het zout te vinden moest zijn in het huis wat niet het zijne is. Hij trok daar een kast open die zo vol stond met levensmiddelen dat het twee minuten duurde voordat hij met aanwijzingen van Bart zout had gevonden. Met de sarcastische vraag of Bart al lekker door de "sandflies" gestoken was werd ons nog een fijne avond gewenst. Bij het invallen van de duisternis rond een uur of 7 hebben we de open haard aangestoken om deze snel afkoelende cottage te verwarmen. Het advies om rond middernacht in het bad te gaan zitten om naar de sterren te kijken had niet zoveel zin omdat de heldere maan de sterren zowat deed verbleken.
-
02 April 2018 - 11:19
Missbucket "de Rollende Reporter":
Een Vrolijk Pasen allemaal.... ook al schrijf ik dit op de 2e Paasdag...toch wens ik iedereen alsnog gezellige dagen en een beetje zonneschijn.
En dan heb je het over het feest van het licht en eindelijk kan ik weer het verhaal lezen en bakken geweld komen op me af...ik schreef het laatst toch dat over Bart, maar nu blijkt het dus ook nog waar te zijn ook....nee hoor hij is een zachtaardig mens maar als Els ergens haar zinnen op heeft gezet geldt de uitdrukking....wa zu in hurre kop hi zitte hit ze nie in hurre kont en dan kunde praten wa gu wilt die blijft...punt....!!!!
Oehhoe laten ze ook nog die vrouw denken dat ze blijven en als dan hun mandje vol is peren ze hem....niet echt suciaal maar ja anders kwamen ze daar nooit weg..!!! Nou begrijp ik een ding niet...je hebt vakantie blijheid vrijheid gaan en staan waar je wilt en dan moet er geweld aan te pas komen om verder te kunnen gaan.....ik zal het nooit begrijpen.......
Dan beleven ze de meest prachtige omgevingen en gaan koffie drinken in Slip Inn nou naar mijn weten gaat bij ons de slip out....gek volkje de New Zeelanders...is het daar ook...wie Zeeuwen beinne zuunig...
..we zullen het nooit weten..!! Daar zal het ook wel rustig zijn geweest in die Jachthaven want die zat op slot gezellige boel daar...hmmm....maar goed ieder zijn meug.
En dan het verblijf...dat is echt back to basic...ja wat betreft bereikbaarheid want als je bud naked kijkend naar de bergen kunt badderen dan vermoed ik Bart da gu deze keer weer geweld moet gebruiken om Els daar weer weg te krijgen die voelt zich weer een beetje thuis in haar eigeste jacuzzi ....dit begint al aardig op zo'n gewelddadige peliessie serie te lijken maar gelukkig blijft het daar ook bij....lijken.... hmmm...!!!!
Het moet nie gekker worden....schiet mij maar lek.....het hele jaar door hard werken, de was en boodschappen doen, eten koken enz en dan ga je 7 weken op vakantie en dan duik je een stenen tent in om vervolgens buiten te kakken, zelf je eten te maken en geen sterveling voor een amusant gesprekje maar bovenal zonder je blauw/wit gestreept tafelkleedje leven....nou da vind ik echt ermoei....ik ben benieuwd naar de redenatie hierachter....voor het eerst ben ik blij dat ik niet op vakantie kan want ik lig lekker warm, omringd door Wifi en met allemaal lieven mensen om me heen te vertoeven dus wij zullen bij thuiskomst niet alleen het AA team maar ook Slachtofferhulp Nederland mee naar Schiphol nemen...dit snik...wordt me allemaal even teveel....en dan moet ik nog 2 verhalen pfff...nie te doen maar voor je vrienden heb je veel over dus huppakee door met die geit die daar in de bergen zijn voedsel zocht....ochjee het is weer zover...van alles erbij verzinnen wat nergens op slaat....
Ik wil nou geen zout in de wond strooien maar op die zandvliegen na is het de schrijver van dit reisverslag toch gelukt de boel aardig te verhullen.......dat heeft geen zin want de heldere maan verbleekt de sterren....Pinokkio het zijn Bart zijn TL benen die verbleken de sterren...je mag nie jokken hé....!!!
En gelukkig eindigt dit verhaal met vurige taferelen en zingend....Kumbaya my Lord.....oh nee met een heerlijk glas wijn op het tijgervelletje voor de open haard.....of was dat mijn droom....we zullen het nooit weten...!!!
Wordt vervolgd......
Missbucket de rollende reporter xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
