Van Owaka naar Manapouri

17 maart 2018

Bij het vrolijke afscheid vanochtend van Lyndon en Gill raadde hij ons aan niet de voorgenomen route door het midden, maar de zuidelijke kustroute te volgen naar ons volgende adres in Manapouri. Dit duurde een uur langer maar je ziet wel heel andere dingen dan koeien. Na rijp beraad hebben we zijn advies opgevolgd en zijn we de zuidkustroute gaan volgen. We waren even goed op weg of we werden voorbij gescheurd door een in het geel geklede man op een quad, dat bleek een schaapherder te zijn op weg naar zijn kudde. Omdat we diezelfde kant opreden kwamen we even later ook aan bij deze wegversperrende kudde schapen. Na een hoop geblaat en gemekker en geblaf vluchtten de beesten het weiland in en konden wij onze weg vervolgen.
We weten niet of het aan het agressieve uiterlijk van onze auto ligt of de opdringerige rijstijl van Bart, maar het kwam binnen 20 kilometer een paar keer voor dat mensen aan de kant stopten om ons voorbij te laten. Wij zijn ons van geen kwaad bewust.... Het zou kunnen dat er een nationale waarschuwing is uitgegaan dat wij ons op de openbare weg bevinden. Na een korte shopstop in Invercargill kwamen we aan in het kleine hystorische havenplaatsje Riverton, dat in 1836 de eerste Europese nederzetting van Southland werd.
Een stukje verder kwamen we bij Gemstones Beach waar we gestopt zijn om te kijken of we er wat edelstenen zouden kunnen vinden. Wat we wel zagen was aangespoeld drijfhout en azuurblauwe branding. Ook mooi..... Nog nahijgend van de prachtige aanblik reden we weer verder totdat we bij Clifden de oude hangbrug uit 1899 tegenkwamen. We konden het niet laten er even overheen te wandelen en toen we bij een mobiele kraam een kopje thee wilden nemen bleek het dat ze net aan het inpakken waren. Hadden wij weer..... Toen hebben we uit pure balorigheid onze zojuist aangeschafte muffins uit de auto gepakt, die onder ons blauw/witte tafelkleed verstopt lagen, om die met een paar slokken koud water voor hun neus weg te werken. We zullen ze hebben!
De bergen van het Fiordland begonnen steeds dichterbij te komen en niet veel later kwamen we aan bij ons logeeradres, Cathedral Peaks B&B in Manapouri. Toen we onze kamer binnenliepen viel onze bek open van bewondering voor het schitterende uitzicht op Lake Manapouri met daarachter de Kepler Mountains. Op aanraden van Neil, onze nieuwe gastheer, zijn we gaan eten bij het Lake View cafe, een paar huizen verderop. Het lijkt een zaak met Ierse oorsprong, aangezien er uitbundig St. Patrick's Day werd gevierd. Het bedienend personeel droeg allemaal vreemde groene accessoires, zoals pruiken, hoeden, diademen, kettingen en stropdassen. Na een heerlijk etentje buiten in de zon en het bezichtigen van een oude Rover voor het pand zijn we teruggelopen terwijl we van de zonsondergang een paar mooie plaatjes hebben geschoten.
Morgen staat de rit naar Milford Sound en terug op het programma.