Van Oamaru naar Owaka

14 maart 2018

Vanmorgen weer met een strakblauwe lucht de auto ingepakt en met pijn in het hart afscheid genomen van de Harbour View Cottage in Oamaru. Door een nieuwe kofferopstelling is het Bart gelukt veel meer ruimte te creeren, waarbij met name ons blauw met witte tafelkleed beter tot zijn recht komt. Graag laten we daarvan het bewijs zien.
We gingen op weg naar ons volgende adres richting het zuiden in de buurt van Owaka in de Catlins. Zo kwamen we langs de Moeraki Boulders, die ook wel "knikkers van de duivel" worden genoemd. Volgens de Maori's zijn het de voorraadmanden van een vergane kano. Sommige van deze stenen wegen enkele tonnen. Door een Chinese serveerster met kattenoortjes op haar hoofd kregen we op een zonovergoten terras een thee en een koffie geserveerd.
Op weg naar onze volgende stop kwamen we een aantal opmerkelijke namen tegen, zoals Misery Mountain, Pleasant River en Shag Point. De natuur lijkt hier bepalend voor de stemming die het op de mensen overbrengt. Die stop was het prachtige Schots/Victoriaanse plaatsje Dunedin, wat door de Schotten is gesticht. Dit was vooral te zien aan een groot standbeeld van Robert Burns, de beroemde Schotse dichter. Wie kent hem niet..... En de naam Dunedin betekent Edin on the Hill, daarvoor heette het New Edinburgh. Hier vind je ook het enige kilt atelier van Nieuw Zeeland en vele doedelzakspelers, die we tot grote opluchting van Bart niet zijn tegengekomen. We hebben 3 rondjes moeten rijden om onze auto bij het station te parkeren. Het is het mooiste natuurstenen gebouw van Nieuw Zeeland, waar zelfs de architect voor werd geridderd.
Van daaruit doorgereden naar het centrum plein, het octagon, waar we onze sandwiches hebben opgegeten in de stralende zon met 23 graden, genietend van een niet onverdienstelijke straatmuzikant die in Bob Dylan bezetting prachtige nummers ten gehore bracht. Toen we uitgegeten waren hebben we ons omgedraaid en zijn de St. Paul's kathedraal binnengelopen. Het bijzondere hier was dat de oude gothische stijl met gebrandschilderde ramen en beeldhouwwerk werd gecombineerd met een plexiglazen kruis en een modern orgel. Toen we verder liepen door een Victoriaanse straat zagen we ook nog een kerk die nu als theater dienst doet. Dat komt ons als Helmonders met ons nieuwe Speelhuis in de Wilhelminakerk heel bekend voor.....
Rond half 5 kwamen we aan in Catlins Mohua Park, waar we een prachtige cottage kregen met wederom een wonderschoon uitzicht. We werden hier voor de verandering eens begroet door een dolenthousiaste hond en een niet minder enthousiaste eigenaresse, die net de verse groenten voor onze maaltijd die avond uit de tuin stond te plukken. Bij dat diner ontmoetten we drie Amerikaanse vrouwen (denk aan de Golden Girls) die met elkaar in een busje 2,5 maand Nieuw Zeeland aan het doortrekken waren. Als vrouwen het zo'n lange tijd met elkaar uit kunnen houden moeten het wel dikke vriendinnen zijn.... Het ging al snel over politiek en aangezien het democraten waren hadden ze eigenlijk geen zin om zolang Trump president is nog terug te keren naar Amerika. De eigenaar, die ook het eten serveerde, kwam bij de koffie gezellig bij ons aan tafel zitten zodra hij hoorde dat het niet meer over politiek ging. Volgens ons had hij in een dronken bui hout gehakt, want hij miste van zijn rechterhand een kootje van zijn duim en middelvinger. Het maakt weinig indruk als hij die om een of andere reden nog opsteekt....
Morgen gaan we het zuidelijkste deel van Nieuw Zeeland, de Catlins, verkennen.