Lake Tekapo

11 maart 2018

Bedankt voor alle leuke reacties tot nu toe, we lezen ze met veel plezier!

We stonden op met een strakblauwe lucht en we besloten te ontbijten op het gazon van ons guesthouse. De tafel naar buiten gesleept, stoelen aangedragen en met zicht op Lake Tekapo met de kop in de zon genoten van ons ontbijt. Dit was een uitgelezen moment geweest om ons blauw witte tafelkleed te gebruiken, maar dat waren we even vergeten. Ons plan om naar Mount Cook te gaan hebben we gewijzigd in Mount John, omdat we morgen toch voorbij Mount Cook komen op onze verdere route. Mount John is beroemd om zijn sterrenwacht en ligt 300 meter hoger dan Lake Tekapo. We hebben wat proviand ingeslagen en de stoute schoenen aangetrokken om de steile helling naar de sterrenwacht te gaan beklimmen. Na een hoop gezucht en gesteun en veel korte stops onderweg, want onze conditie is niet meer wat hij had moeten zijn, kwamen we na een dik uur boven. Daar werden we beloond met een prachtig uitzicht op Lake Tekapo en Lake Alexandrina. Na een hoop genieten en een lichte lunch zijn we de afdaling begonnen en drie kwartier later waren we weer beneden. Dit inclusief geklooi met de nieuwe veters van de schoenen van Els, die zo glad waren dat ze bij het naar beneden lopen steeds los gingen. Toen Bart haar op zijn knieen hielp met het steviger vastmaken vroeg een bezorgd Nieuw Zeelands stel of alles oke was. Waarop Bart antwoordde : "I am just asking her to marry me". Op zoek naar nieuwe niet glijdende veters zagen we bij de supermarkt voor de deur een Chinees stel hun potje staan te koken. Ze hebben blijkbaar weinig vertrouwen in de kookkunst van de naastgelegen restaurants of ze waren al stevig door hun budget heen. Thuis gekomen hebben we onze vermoeide lijven in de zachte tuinstoelen laten vallen en zaten we met 23 graden van de stralende zon te genieten. We kregen waarachtig bezoek van een bruine soepkip, die zo onbezorgd rond liep dat wij er zeker van zijn dat zij niet weet wat haar toekomst is. Els heeft het niet op die beesten omdat ze kunnen pikken en toen Bart vroeg waarom ze haar in godsnaam zouden pikken liep de kip naar haar toe en pikte op haar schoen. Daarom dus..... Vreemd genoeg liet de kip Bart volkomen met rust, ze zal wel respect hebben voor haantjesgedrag.....
Vanavond weer naar Reflections gereden voor de avondmaaltijd, deze keer met zalm. Die van Bart was echter half rauw en om nog een gratis drankje los te peuteren heeft hij hem teruggestuurd naar de keuken. Het gratis glas Pinot Gris hebben wij, verliefd als we zijn, samen gedeeld.
Morgen rijden we via Mount Cook naar onze volgende bestemming, Oamaru aan de oostkust.