Myvatn en Diamanten Cirkel

28 mei 2017
Na een werkelijk fantastisch ontbijt, waarbij de koeien ons schaapachtig stonden aan te kijken, zijn we begonnen aan de Diamanten Cirkel tegen de klok in. Het begon met een doodlopende weg van 25 km naar de Dettifoss (de grootste waterval van Europa wat betreft de hoeveelheid water dat naar beneden stort) en de Selfoss waterval, waarvan wij de Selfoss de mooiste vinden. Op deze heenroute hadden we slechts twee tegenliggers, dus het leek alsof we alleen op de wereld waren. De watervallen veroorzaakten zoveel spray dat we bang waren steeds druppels op de lenzen te krijgen, dus we hielden het droogdoekje voortdurend in de aanslag. De klim naar de Dettifoss was kort maar niet gemakkelijk, dus we hebben nog even een aantal wat oudere mensen de rotsen opgetrokken, waar ze zeer dankbaar voor waren. Een vrouw viel zelfs spontaan op haar knieen voor ons, terwijl wij haar uit alle macht overeind probeerden te houden en op de vraag "are you alright" antwoordde ze "oh yes, I fall all the time". Wij hadden onze goede daad weer verricht voor vandaag. De 25 km terug op deze weg waren aanzienlijk minder rustig, want ons kwam een file van auto's en bussen tegemoet.
Toen we aan de rest van de cirkel wilden beginnen bleek deze grindweg te zijn afgesloten. Konden we dus dat hele teringstuk weer terugrijden om de cirkel in de andere richting te beginnen. Het werd dus geen cirkel maar meer een C. Na een hoop geklaag in de auto over deze onverwachte afsluiting zijn we op de terugweg naar Myvatn nog bij het geothermische veld Hverir gaan kijken, waar we als rechtgeaarde Nederlanders uitstekend uit de voeten konden want we stonden met onze poten in de natte klei. We hebben daar ook de drone nog even door de wolken stoom laten vliegen. Om deze enorme bonken klei van onze schoenen te verwijderen zijn we teruggereden naar ons boerderij-restaurant waar ze schoenenbezems voor de deur hebben staan.
Daarna naar Husavik in het noorden gereden om dat gedeelte van de cirkel te bekijken. In het leuke oude haventje kwam net een boot terug van een whale watch tocht en alle passagiers hadden een jas aan van de Hurtigruten rederij, waarvan ook een schip in de haven lag. In de hoop een walvis te spotten reden we nog een stukje door langs de kust, maar de enige spuiters die wij zagen waren de vele schuimkoppen op het woelige water.
Op de terugweg nog een vreemd ouderwets rupsvoertuig gefotografeerd en in de stralende zon weer teruggereden naar de Dimmuborgir, om de drone nog een rondje te laten maken zonder regen. Natuurlijk moest zich er weer een wise guy mee bemoeien door te zeggen dat in verband met nestelende vogels het vliegen met een drone niet zo'n goed idee was en braaf als we zijn hebben we de drone weer teruggehaald, want we hadden de film toch al gemaakt.
Eenmaal thuis gekomen ook daar als impressie een dronefilmpje gemaakt en weer in het koeienrestaurant gegeten.
Morgen gaat de reis via Akureyri naar Saudarkrokur.