Selfoss en gouden cirkel

22 mei 2017
Na een fantastisch ontbijt met allemaal verse ingredienten zijn we in miezerweer aan de Gouden Cirkelroute begonnen. Het eerste wat we wilden bekijken was een krater, maar daar moesten we 8 Euro voor betalen en dat voor het kijken naar een gat in de grond, wat we al vaker gratis gezien hebben. Daar zijn we dan net weer iets te Hollands voor. Zonder te stoppen omgedraaid en onze route vervolgd naar Geysir, waar alle andere geysers naar vernoemd zijn maar die het niet meer doet. Zijn warme water walmt nog een beetje rond, maar zijn buurman de Stokkur doet het nog wel. Die komt om de paar minuten tot een korte eruptie. Hierop vertrouwend wilden we het sproeigebied van deze geyser oversteken net nadat er een eruptie was geweest. Je voelt hem al aankomen, deze keer zat er nog geen 5 seconden tussen.... Els kon nog net teruglopen, maar Bart dacht met zijn lange passen het wel te kunnen halen. Aan 1 kant was hij drijfnat. Het water was gelukkig warm, dus na een half uurtje was alles weer droog, mede door de snijdende wind.
Opvallende verschijningen zijn de super 4X4's die met hun enorme terreinbanden geschikt zijn om de lavavelden te doorkruisen. Zo voeren ze ook bussen uit. Het is af en toe wel schrikken als zo'n ding je op de weg tegemoet komt, want ze zijn zo breed als een vrachtwagen. Iets minder paardenkrachten kom je tegen in de weilanden in de vorm van grote groepen IJslandse paarden. Veel mogelijkheden om te schuilen hebben deze dieren niet, die kunnen dus wel tegen een stootje.
Onze volgende stop was bij de gouden waterval, de Gulfoss. Veel goud zagen we niet met het bewolkte weer, maar hij is spectaculair. Bart wilde weer op een strategische plek een mooi filmpje schieten en stond net in de wind van de spray van de waterval en was binnen 10 seconden tot op zijn onderbroek doorweekt, deze keer met smeltwater..... Hij sloot zich toch maar bij de rest van de mensen aan die op een droge plek stonden en we hebben ons daar aan de schoonheid van dit natuurgeweld vergaapt. Om weer op temperatuur te komen zijn we het restaurant ingegaan om een hapje te eten en te toiletteren. Els liep een toilet binnen, waarvan de bril niet vastzat aan het wc-pot, dus bij het openen van de deksel lag hij al meteen op de grond. Omdat dat niet zo lekker zit is ze het volgende hokje ingegaan. Daar bleek het slot op 2 meter 20 hoog te zitten en dat is niet handig als je maar 1 meter 55 groot bent. Ook springen helpt dan niet.... Gelukkig was het een klein hokje en kon ze al leunend met haar hoofd de deur dicht houden. Aldoende hoorde ze in het naburige hokje iemand met een hoop lawaai en gevloek in een onbegrijpelijke taal van het toilet afvallen. Als bewijs een foto van het slot....
We zijn westwaarts verder gereden door het Pingvellir NP. Het is een laagvlakte die precies ligt tussen de Europese en Amerikaanse tectonische platen die steeds verder uit elkaar bewegen. Zo ontstaan er kloven waarvan wij er een bezocht hebben en waar, hoe kan het ook anders, een prachtige waterval te zien was.
Vanavond gegeten in een gezellig restaurant, de Kaffi Krus in Selfoss, en weer had Bart pech. Els was al halverwege haar pasta, terwijl zijn zalm nog niet was gearriveerd. Bij navraag bleek de chef het te zijn vergeten en hij zou onmiddellijk aan de slag gaan. Toen Els echter klaar was met haar maaltijd had Bart nog steeds niets, dus maar even gevraagd of de zalm nog gevangen moest worden. Ze ging meteen kijken en 2 minuten later stond er een heerlijke moot gebakken zalm voor zijn neus, met duizend excuses.
Morgen rijden we naar Kirkjubaejarklaustur, wat we voor ons gemak maar vertalen als kerkje bij het klooster.....