Van Keystone naar Gering
Blijf op de hoogte en volg Bart en Els
17 Juni 2016 | Verenigde Staten, Gering
Vanmorgen deden we de gordijnen open en weer een stralende dag, waarbij de temperaturen 's middags zouden oplopen tot boven de 30 graden. Om kwart voor 9 vertrokken richting Gering (Nebraska) bij Scottsbluff, uiteraard niet weer de kortste of snelste weg maar over prachtige wegen met mooie uitzichten. Een weiland in Nebraska is totaal iets anders dan een weiland in Nederland. In Nebraska kun je de omheiningen van de weilanden niet zien, omdat ze achter de horizon verdwijnen en het vee dat hier graast zal dan ook geen melkvee kunnen zijn. Af en toe zagen we echte cowboys en cowgirls hun werk doen om het vee bij elkaar te drijven.
Wat we op de highway af en toe tegenkomen blijft het vermelden waard. Een auto die enorm gedeukt was en met plakband aan elkaar hing, onder het motto "as ge het nie mir wit, ducttape purren of kit".... Ook schijn je je met alle soorten voertuigen op de highway te mogen bevinden, zo reden er trekkers met maai-installaties erachter die meer dan 1,5 rijstrook breed waren. Wij moesten maar zien hoe we daar omheen kwamen. Geen idee of het is toegestaan, maar men trekt zich er in ieder geval weinig van aan.
Tussen Cochran en Harrison kwamen we nog langs Fort Robinson State Park, waar de beroemde Indiaan Crazy Horse is gestorven. Ze zijn er erg trots op dat het Amerikaanse leger daar het Westen op de Indianen heeft veroverd.
Tussen Harrison en Scottsbluff hebben we nog een bezoek gebracht aan de Agate Fossil Beds, waar we heel dapper een 6 km lange trail hebben gelopen naar de University Hill en de Carnagy Hill waar de opgravingen hebben plaatsgevonden. Toen we later in het Visitor Centre vertelden dat we geen fossielen hadden gezien, kregen we bijna een uitbrander van de ranger met de woorden "kom maar eens bij de balie kijken wat je allemaal gemist hebt". Schoorvoetend liepen we achter hem aan en hij vroeg ons onze handen op te houden. Even waren we bang dat er met een liniaal op onze handen geslagen ging worden, maar tot onze opluchting legde hij er miniscule fossieletjes op. Blijkbaar hadden we bij die enorme berg verschillende fossielen van tanden en kiezen kunnen zien.
Uiteraard schaamden wij ons diep dat wij ze niet gezien hadden, maar we kregen nog een andere kans. Er was nog een trail van 1,5 km waar kurkentrekkervormige fossielen te zien zijn, wat de onderaardse gangen van knaagdieren zouden zijn geweest. Toen we even later met onze auto langs die trail reden en zagen dat hij uit rood gravel bestond wilden we daar onze schoenen niet mee bevuilen. Dat we moe waren, dorstig en dat het buiten al 32 graden was heeft er niets mee te maken....
Daarna doorgereden naar het Arcadia Hotel in Gering en toen we de deur van het hotel open deden schrokken we ons te pletter. We dachten dat we ze nu wel ontvlucht waren, maar wie stonden daar achter de balie....? Chinezen!!! In gebrekkig Engels werd ons de kamer gewezen, maar de manager ging mee om de werking van de kamersleutel uit te leggen. Na al die hotels van ons zijn wij natuurlijk volslagen leek in die dingen.... Hij legde uit dat de kamersleutel ook als lichtknop dient, maar dat er blauwbestickerde stopcontacten zijn die altijd stroom houden ook als de sleutel eruit is. Dat er een muurschakelaar zat voor de koelkast en hoe we het boek moesten lezen met de instructies van het hotel en interessante dingen in de omgeving, waaronder de Chimney Rock die ook terug te vinden is op sommige quarter dollars. Even later bracht hij twee kwartjes, die we mochten houden, waarop bij de een de Chimney Rock stond en de ander Mount Rushmore. Wij vonden hem schetig.... Verder stonden er voor de eerste keer deze vakantie twee flesjes water voor ons klaar en een kunstig als een uiltje gevouwen doekje in een glas.
Hadden we al gezegd dat de kamer heel groot is en propvol staat met: 2 tweepersoons bedden, nachtkastje, 2 banken, 2 salontafels, dressoir met tv, flink bureau met stoel, telefoontafel, kast met magnetron en koffiezetter, badkamer, toilet en wastafel. Alles recentelijk gerenoveerd behalve het sanitair, dat is nog mooi jaren 70 bruin....
Vanavond heerlijk gegeten bij The Emporium, een Frans aandoend restaurant met een terras buiten, Europese porties en prijzen, begeleid door een fles Pinot Grigio. Onze geinige serveerster heette Sally, zo rond de 55 jaar, met neuspiercing en tattoos. Het viel ons op dat zelfs in dit tamelijk chique restaurant de Amerikanen hun eten snijden, het mes wegleggen en dan met de vork in hun rechterhand eten. Met mes en vork eten kunnen ze hier blijkbaar niet....
Morgen rijden we verder naar Loveland, in de buurt van Denver, ons laatste adres in het Mid-Westen.
Wat we op de highway af en toe tegenkomen blijft het vermelden waard. Een auto die enorm gedeukt was en met plakband aan elkaar hing, onder het motto "as ge het nie mir wit, ducttape purren of kit".... Ook schijn je je met alle soorten voertuigen op de highway te mogen bevinden, zo reden er trekkers met maai-installaties erachter die meer dan 1,5 rijstrook breed waren. Wij moesten maar zien hoe we daar omheen kwamen. Geen idee of het is toegestaan, maar men trekt zich er in ieder geval weinig van aan.
Tussen Cochran en Harrison kwamen we nog langs Fort Robinson State Park, waar de beroemde Indiaan Crazy Horse is gestorven. Ze zijn er erg trots op dat het Amerikaanse leger daar het Westen op de Indianen heeft veroverd.
Tussen Harrison en Scottsbluff hebben we nog een bezoek gebracht aan de Agate Fossil Beds, waar we heel dapper een 6 km lange trail hebben gelopen naar de University Hill en de Carnagy Hill waar de opgravingen hebben plaatsgevonden. Toen we later in het Visitor Centre vertelden dat we geen fossielen hadden gezien, kregen we bijna een uitbrander van de ranger met de woorden "kom maar eens bij de balie kijken wat je allemaal gemist hebt". Schoorvoetend liepen we achter hem aan en hij vroeg ons onze handen op te houden. Even waren we bang dat er met een liniaal op onze handen geslagen ging worden, maar tot onze opluchting legde hij er miniscule fossieletjes op. Blijkbaar hadden we bij die enorme berg verschillende fossielen van tanden en kiezen kunnen zien.
Uiteraard schaamden wij ons diep dat wij ze niet gezien hadden, maar we kregen nog een andere kans. Er was nog een trail van 1,5 km waar kurkentrekkervormige fossielen te zien zijn, wat de onderaardse gangen van knaagdieren zouden zijn geweest. Toen we even later met onze auto langs die trail reden en zagen dat hij uit rood gravel bestond wilden we daar onze schoenen niet mee bevuilen. Dat we moe waren, dorstig en dat het buiten al 32 graden was heeft er niets mee te maken....
Daarna doorgereden naar het Arcadia Hotel in Gering en toen we de deur van het hotel open deden schrokken we ons te pletter. We dachten dat we ze nu wel ontvlucht waren, maar wie stonden daar achter de balie....? Chinezen!!! In gebrekkig Engels werd ons de kamer gewezen, maar de manager ging mee om de werking van de kamersleutel uit te leggen. Na al die hotels van ons zijn wij natuurlijk volslagen leek in die dingen.... Hij legde uit dat de kamersleutel ook als lichtknop dient, maar dat er blauwbestickerde stopcontacten zijn die altijd stroom houden ook als de sleutel eruit is. Dat er een muurschakelaar zat voor de koelkast en hoe we het boek moesten lezen met de instructies van het hotel en interessante dingen in de omgeving, waaronder de Chimney Rock die ook terug te vinden is op sommige quarter dollars. Even later bracht hij twee kwartjes, die we mochten houden, waarop bij de een de Chimney Rock stond en de ander Mount Rushmore. Wij vonden hem schetig.... Verder stonden er voor de eerste keer deze vakantie twee flesjes water voor ons klaar en een kunstig als een uiltje gevouwen doekje in een glas.
Hadden we al gezegd dat de kamer heel groot is en propvol staat met: 2 tweepersoons bedden, nachtkastje, 2 banken, 2 salontafels, dressoir met tv, flink bureau met stoel, telefoontafel, kast met magnetron en koffiezetter, badkamer, toilet en wastafel. Alles recentelijk gerenoveerd behalve het sanitair, dat is nog mooi jaren 70 bruin....
Vanavond heerlijk gegeten bij The Emporium, een Frans aandoend restaurant met een terras buiten, Europese porties en prijzen, begeleid door een fles Pinot Grigio. Onze geinige serveerster heette Sally, zo rond de 55 jaar, met neuspiercing en tattoos. Het viel ons op dat zelfs in dit tamelijk chique restaurant de Amerikanen hun eten snijden, het mes wegleggen en dan met de vork in hun rechterhand eten. Met mes en vork eten kunnen ze hier blijkbaar niet....
Morgen rijden we verder naar Loveland, in de buurt van Denver, ons laatste adres in het Mid-Westen.
-
18 Juni 2016 - 10:45
Andria:
Hehe eindelijk weer eens tijd om te reageren, na het lezen van alle verhalen,en reacties kunnen wij concluderen dat jullie een fantastische reis aan het maken zijn en dat het niet ontbreekt aan bezienswaardigheden, het is echt allemaal prachtig en dat wij daar dan zomaar getuige van mogen zijn met jullie foto's en verhalen.
2 tweepersoonsbedden is zeker wel een luxe, ( lekker makkelijk voor de koffers). Tja als extraatje krijg je die chinezen er wel gratis bij, ( ze zijn wel aardig maar alleen zo talrijk). wij kijken uit naar de volgende belevenissen.
Groentjes en knuffels Ria en André -
18 Juni 2016 - 12:54
Missbucket:
Goedemorgen deze morgen ik word er zo vrolijk van als ik lees dat de gordijnen open gaan en het zonnetje straalt en dan rijden door de prachtige toeristische omgevingen met voertuigen die uitstralen....wie het breed heeft laat het breed hangen.....en dan lees van die uitgestrekte weilanden waarvan je het einde niet eens kan zien en dan komt er bij meteen het gevoel van The hill's are a live with the sound of music en vrolijk dartel ik daar rond tussen de rundleren tasjes en portemonnees en dan kijk ik naar buiten en verander van melodie It's raining again Halleluja....!!!! Ik vraag me echt en terdege af of de plantjes nu onderhand nog niet genoeg water hebben gehad het verzuipt gelijk hier...hahaha en ikke blij kan ik lekker ff op mijn gemakje spelletje doen...EK kijken....wereldreis naar Uden plannen en dan is er geen verlangen naar het strand en zo was alles weer in evenwicht...hmm..!!!
Nou daar sta je dan op met het schaamrood op de kaken als kleine kinderen.....ik kan niet goed lezen maar kijken is ook niet jullie sterkste kant mits het om Steakhouses...Peggy's Homecooking chinezen en prairie beestjes gaat....!!! Da wordt in de eerste beste winkel nog een bril aanschaffen - 3.5 is een aanrader..!!!
Maar ja er is ook zoveel te zien bovendien is het naar mijn bescheiden mening beter dingen niet te zien die er wel zijn als dingen te zien die er niet zijn.....pffff daar moet ik zelf nog over nadenken..!!
Het huis waar die gekke indiaan gestorven is vind ik dan weer heel idyllisch zo'n mooi en lieflijk wit huis en god weet wat daar allemaal gebeurd is......dat zullen we nooit zeker weten.!!!
Dan krijgen ze een 2e kans en dan is de koninklijke familie bang dat ze vies worden...uitdrogen en in de auto in slaap vallen van de warmte en het uitgedroogd en gehongerd gevoel....ocherm ik heb het echt met jullie te doen.
Dan denk je je eindelijk neer te kunnen vleien en dan staat daar nr. 102 achter de balie wij waren vroeger bang dat de russen het hier over zouden nemen maar daar doen de chinezen het, bijna traumatische ervaring....!!!
Ze zijn wel erg behulpzaam en zorgen goed voor hun gasten en dat siert ze en dan slaat de deur open en krijg je even het idee of je de winkel van Malle Pietje binnen wandelt en je voelt je meteen thuis..hmm.!!!
En dan die technische snufjes en geld bij komen brengen nou dat heb ik nog nooit meegemaakt dan word je toch weer beloond en gecompenseerd.
Hebben die chinezen nou niks van hun zelf....hebben ze ook de Japanse vouwkunst overgenomen nou moet het niet gekker worden wat me dan meteen doet denken aan de sketch over de kraanvogel vouwen van Bert Visser en dan schieten de tranen in de ogen..!!!
Het diner....je waant je aan de voet van de Eiffeltoren met een mooi klassiek muziekje op de achtergrond als je het restaurant ziet en als je dan goed kijkt zie je Sally die al een dagje ouder is en versierd door tattoos en piercings en dan gaat bij mij de lamp uit.....maar ja vorkje prikken kennen ze dan wel weer goed..!!!
En hier geldt de uitdrukking 's Lands wijs, 's Lands eer.
Lekker slapen en morgen weer gezond op. xxx
Wordt vervolgd......
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
