Clifton

Wat leuk dat jullie zo genieten van onze verhalen en foto's! Tip voor Ellie en andere volgers: die springende foto's krijg je op tablets en smartphones, maar niet op computer of laptop.

Vanmorgen aan het ontbijt hadden we gezelschap van een Israelische motorclub, herkenbaar aan de Davidster op hun rug en met de veelzeggende naam "The 13th Tribe" en een onverstaanbare conversatie. Minimale lichaamslengte 1.90 meter, 100 kilo zwaar, allemaal over de 50 en zeer kort geknipte kapsels. In tegenstelling tot hun ruige uiterlijk waren ze verrassend beleefd. Je zou een dergelijke club niet verwachten in een Best Western Inn, dus met die ruigheid viel het wel mee.....
Vervolgens zijn we vertrokken naar het Colorado National Monument, een aaneenschakeling van canyons, die in een ver verleden door de Colorado River en zijrivieren waren gevormd. Elke keer als we dachten nu hebben we het mooiste wel gezien werden we daarin positief teleurgesteld. Wat een prachtig gebied en wat heerlijk rustig was het er. Bij het Independence Monument, een vrijstaande rotsformatie, was een Ranger net zijn demonstratie-artikelen aan het opruimen, maar vond gelukkig nog tijd om foto's te nemen van de aanwezige bezoekers, waaronder wij. Hij wist te vertellen dat er de laatste jaren meer Nederlanders en Zwitsers in het park te vinden waren dan Amerikanen. Wellicht dat de Amerikaanse recessie daarmee te maken had. Hij wist ook dat Nederland het land was dat pas geleden een nieuwe koning had gekregen en wilde weten hoe hij het deed. Waarop Bart antwoordde dat hij de linten net zo goed kon doorknippen als zijn moeder, maar dat koninkrijken in Europa de meest stabiele staatsvormen blijken te zijn. Het nadeel dat je elke vier jaar een nieuwe president moet kiezen levert soms kandidaten als Donald Trump op. De Ranger zei "als Trump president wordt, vraag ik politiek asiel aan in Nederland". Bart heette hem van harte welkom, tussen duizenden Syrieers valt 1 Amerikaan echt niet op....
Bij een van de laatste viewpoints had onder een overkapping een echtpaar uit Grand Junction, de nabijgelegen stad, zich met een barbecue in de schaduw verschanst, genietend van het uitzicht over hun eigen stad en de prachtige natuur die hen omringde. Zij wezen er ons op dat de Grand Mesa of tafelberg, die we in de verte zagen, de hoogste van de wereld is en dat er een weg naar de top voert, waar je een uitzicht over de hele vallei hebt. Aangezien het op dat moment pas half 2 was leek het ons een goed idee om na de lunch die rit ook nog te maken. Zo gezegd zo gedaan, maar helaas stond er vrij aan het begin van de Land End's road, zoals de weg naar de top heet, dat de weg gesloten was. We hebben toch geprobeerd hoe ver we konden komen en kilometers voor de top stonden we voor een gesloten hek, er lag blijkbaar nog te veel sneeuw boven.... Tijdens het afdalen hebben we nog foto's kunnen schieten, hoewel het zicht een beetje wazig begon te worden.
Toen we om 4 uur bij het hotel terugwaren was het kwik inmiddels gestegen tot 37 graden, dus wij wilden snel onze koele kamer in. Bleek de electronische sleutel niet meer te werken, dus wij weer terug naar de receptie waar wij de receptioniste de tanden uit de bek wilden slaan. Aangezien zij al een kunstgebit had zouden wij daarmee niet het beoogde resultaat bereiken en hebben toen maar vriendelijk gevraagd of ze onze sleutels weer wilde activeren.
Vanavond zijn we gaan eten bij de Italiaan. Op de deur hing een bordje "pizza-kok gezocht". Gelukkig waren wij toch al van plan pasta te gaan eten en toen de leuke serveerster ons eten kwam brengen zagen we tot ons genoegen dat dit weer eens normale porties waren, gemaakt van goede ingredienten en smakelijk bereid. Kort gezegd, on-Amerikaans goed.... We zagen zelfs nog kans een dessert te nemen zonder te ontploffen. Een minder puntje was dat ook in dit restaurant meer dan 10 televisies hingen, allemaal op verschillende zenders. Bart vond het zo moeilijk zijn ogen daarvan af te houden, dat Els zijn bril met een servet afdekte. Kon die en de televisie en de leuke serveerster niet meer zien.... Teruglopend naar ons hotel zagen we ook nog een drive-through bank, een zeer vreemd gespeld reclamebord voor een kapperszaak, die volgens de gevel toch echt "short cuts" heette en een motorrijder in tuinbroek die aan twee kanten over zijn motor hing. Grof geschat gewicht 180 kilo.... Uiteraard rijdt geen enkele motorrijder in Amerika met een helm op, terwijl ze voor fietsers verplicht zijn.... Snap jij het nog....?
Morgen weer een reisdag voor de boeg naar Rock Springs in Wyoming.