Chicago

Vanmorgen waren we om half 6 al klaarwakker, dat krijg je met een tijdsverschil van 7 uur. Met de tanden op elkaar hebben we nog kunnen uitslapen tot een uur of 7, daarna opgestaan en om kwart over 8 de metro richting downtown Chicago gepakt, waar we om 9 uur aankwamen. Eerst even ontbeten bij een restaurant met een mooie Amerikaanse naam, Le Pain Quotidien. Daar kregen we een tafeltje, net iets groter dan een pizza, waar we op kwijt moesten: 2 borden, 2 theepotten, 4 theekopjes, een mand met brood, een houder met smeersels, 2 glazen jus d'orange, een fles water met 2 glazen, zout en peter, chocopasta, suiker en boter. Raad eens..... dat paste niet. Dus de vensterbank maar in beslag genomen..... Daarna uitgebreid het Millennium Park bezocht en talrijke skyline foto's gemaakt. Zelfs Donald Trump heeft er nog een gebouw staan. In het park viel vooral het Cloud Gate Sculpture op, een naadloze roestvrijstaal spiegelende wolk waar je jezelf maar ook tegelijkertijd de omgeving in kunt zien. Ook heel bijzonder was het Jay Pritzker Pavilion, een soort Helmonds Carat Paviljoen, maar dan veel groter en extravaganter. Via de BP Bridge, een slingerende roestvrijstalen voetgangersbrug, en door een grote speeltuin richting Michigan Lake met zijn Navy Pier gelopen. Voordat je aan het rustige eind van deze pier bent mag je eerst 200 meter langs galmende geluidsboxen en het enorme reuzenrad lopen. Er vertrok net een 3-master tallship uitgedost met piratenvlaggen en met uitsluitend toeristen aan boord, waarvan er een aantal de zeilen mochten hijsen. Toch kwam dat ding geen meter vooruit..... Het gaat blijkbaar niet zo goed met de rijkelui in Chicago, want een enorm jacht met 5 dekken was volgestouwd met toeristen die even een rondje over de baai mochten maken.
Daarna wilden we de oude watertoren, het symbool van Chicago, nog gaan bekijken, maar onze voeten protesteerden daar nogal heftig tegen. Gelukkig konden we op een gratis houten trolleybus springen, die ons naar de Magnificent Mile bracht, een deel van Michigan Ave waar alle dure restaurants en chique winkels gevestigd zijn. Van daaruit was het nog 200 meter lopen naar de watertoren, een kasteelachtig gebouw dat sterk afsteekt tegen de omliggende wolkenkrabbers. Aan de overkant van de toren ligt het pumping station, dat in dezelfde stijl gebouwd is. Gehoor gevend aan onze protesterende voeten hebben we het dichtstbijzijnde metrostation opgezocht waar we door een grote manke Afro-Amerikaan de lift in geholpen werden. Met deze beleefde actie wilde hij bewijzen dat niet alle Amerikanen dick heads zijn..... Hij hoorde dat we niet uit Chicago kwamen, want Bart had net zo'n accent als Liam Neeson die hij in de film Taken had gezien. Dat Bart echt Liam Neeson was maar incognito op vakantie in Chicago wilde hij toch niet geloven.....
Vlakbij het Millennium Park hebben we voor de liefhebbers (Rob van Z. uit D.H.) een van de vele gillend voorbijrijdende brandweerwagens op de foto gezet. Jezus, wat maken die dingen een tering herrie. Volgens ons beginnen ze al te gillen zodra ze rijden ook als er geen spoed bij is, want toen ze eenmaal waren gestopt begonnen ze eens rustig om zich heen te kijken waar ze eigenlijk moesten zijn. Ter extra versterking komt er dan ook nog vaak een politiewagen achteraan gegild.
Na een late lunch in hetzelfde restaurant zijn we op jacht gegaan naar koelkastmagneten en vingerhoedjes voor onze vrienden in Den Haag en Rijswijk. Inmiddels was de zon verdwenen en hingen er dreigende wolken boven onze hoofden. Maar een beetje Nederlander kan echt wel tegen wat water en wij dachten met even schuilen waait zo'n buitje wel over. Niets bleek minder waar, het kwam met bakken uit de lucht en het hield niet op. Nadat we een uur op verschillende plekken hadden geschuild hebben we toch maar onze noodponcho's aangetrokken, waar we uit voorzorg geen foto's van hebben gemaakt. We werden wel heel vreemd aangekeken toen we met deze dingen aan met de mutsen diep over het hoofd getrokken in de metro terug naar het hotel zaten.
Vanavond weer in het restaurant van het hotel gegeten, waar niet net als gisteren 12 televisies aanstonden, maar nu slechts 16 op 4 verschillende zenders, wel gelukkig zonder geluid.
Onze stopover in Chicago was meer dan de moeite waard. Een prachtige stad met mooie skylines, een groen park, bijzondere gebouwen en vriendelijke mensen.
Morgenvroeg vliegen we naar Denver voor onze rondreis door het MidWesten.