Van Amsterdam naar Chicago

Na onze zeer relaxte nacht met hondengeblaf en kindergeschreeuw, slaande deuren en rollende koffers zijn we fris en fruitig opgestaan. Omdat het nog zo tering vroeg was hebben we maar niet ontbeten en hebben in de frisse ochtendkoelte voor het hotel op de shuttlebus staan wachten. Die zat al zowat helemaal vol met klanten uit het Ibis budget hotel en alleen met puur geweld wisten we een staanplaatsje te bemachtigen. Flink door elkaar geslingerd werden we bij de vertrekhal afgeleverd waar we vrij vlot door de douane gingen. Daarna lekker ontbeten om ons vervolgens neer te vlijen bij gate D2 om daar weer 2 uur op vlucht UA 908 naar Chicago te wachten. Na het boarden kregen we tussen 5 over 11 en half 12 een sightseeing tour met onze Boeing 767 over het totale terrein van Schiphol met naastgelegen polderpercelen van de Haarlemmermeer. Jammer dat de raampjes zo klein zijn in deze panoramabus..... Met een hoop gebonk en gestuiter zijn we om half 12 de lucht ingeschoten en om kwart voor 12 waren we door het volledige wolkendek heen, waarna een vrij rustige vlucht volgde. 8,5 uur en enkele kleffe maaltijden later landden we op O'Hare Int. Airport in Chicago. Daar werden we via allerlei Efteling-achtige slingerrijen naar een batterij computers geleid waar we onze paspoorten moesten scannen, vertellen dat we geen enge dingen en ziektes hadden meegenomen en een selfie moesten maken, die samen met gegevens werd afgedrukt op een strookje faxpapier. Die mochten we met onze paspoorten en een verklaring wat we kwamen doen in Amerika aan een douannier laten zien en datzelfde papiertje mochten we bij de uitgang weer afgeven aan een laatste beambte.
Bij de uitgang aangekomen hebben we het hotel gebeld om de shuttlebus te bestellen, die er binnen 10 minuten zou moeten zijn. Maar hij had zich zo verdekt opgesteld dat wij hem niet hadden zien staan en we zagen nog net de achterkant met opschrift Hyatt Regency Hotel in de verte verdwijnen. Nog maar een keer gebeld.... En we werden meteen naar de chauffeur doorverbonden. Hij zou er binnen 5 minuten zijn, en inderdaad..... na een kwartier zagen we hem weer opdoemen. Nu we wisten op welke kleuren van de bus we moesten letten en omdat Bart ervoor sprong, stopte hij deze keer wel voor ons.
In het hotel ingecheckt bij Karolina, een vrolijke Pools/Amerikaanse met een vriendje uit Dordrecht. Ze was hartstikke enthousiast dat ze weer Nederlanders zag. Ze wil graag Nederlands leren, maar na twee zinnen van ons haakte ze toch weer af.....Net als in het ijskoude vliegtuig was ook het hotel heerlijk gekoeld, we konden ons zo verhuren als twee koelelementen..... Na het diner hebben we ons buiten in de zon weer laten ontdooien. Gelukkig is het warm in Chicago, een graadje of 27.