Dag 8 - Van Everglades City naar Bradenton

Na een licht ontbijt bij de buren zaten we om kwart over 9 in de auto op weg naar Bradenton. Omdat we een flinke emmer jus d'orange hadden weggetankt moesten we na een uur een plaspauze inlassen bij een tankstation. Het meisje achter de counter bood ons gekookte pinda's in dop aan om te proeven. Ze zei erbij: "it's a really big thing in Florida" en wij wilden het wel proberen. Pinda gepeld, zachte noot in de mond en wij werden er allebei niet erg enthousiast over. Het was een tot snot gekookte noot, heel zout en zacht. Wij zeiden dat we gewone pinda's lekkerder vonden, waarop zij reageerde: "I think they are disgusting, but I am not from Florida". Wij hebben voor een flinke emmer van het spul maar bedankt. Halverwege onze rit zijn we in Fort Myers neergestreken voor een bezoek aan de winterresidenties van Thomas Edinson en zijn buurman Henry Ford. Tickets gekocht voor een audiotour, maar toen we het audiosysteem in ontvangst wilden nemen ging dat niet zo maar. Eerst werden we bij elkaar gedreven met een man of 30 en kregen we een uitgebreide demonstratie over de werking van het audiosysteem. Als we bij het bordje nr. 1 kwamen moesten we het knopje nr. 1 indrukken en daarna op de play toets en dan de goede kant van het ding tegen je oor aanhouden. Er werd ons aangeraden niet in bomen te klimmen en op hekjes te gaan zitten, want we mochten er eens afvallen.... Over schade aan bomen of hekjes werd niet gerept. Vervolgens moesten we als een kleuterklasje achter een leider aan, die zorgde dat we veilig aan de andere kant van de drukke straat kwamen. Wij mochten de knop van het voetgangersoversteeklicht blijkbaar niet zelf bedienen. Veel te gevaarlijk! Toen we eenmaal los mochten lopen hebben we enorm genoten van het landgoed met prachtige tuinen en bomen, gelegen aan de Caloosahatchee River. Het was er retedruk, zeker voor een maandag, maar het bleek MLK-holiday te zijn, een nationale feestdag ter ere van Martin Luther King's geboortedag op 15 januari. Dit wordt altijd gevierd op de derde maandag van januari. Na 2 uur rondslenteren moesten we weer terug de drukke weg over. We hebben nog een paar minuten gewacht of iemand weer voor ons op de voetgangersknop kwam drukken, maar helaas moesten we met gevaar voor eigen leven helemaal alleen de oversteek wagen. Om bij te komen van deze spanning hebben we nog even een hotdog gegeten voordat we weer in de auto stapten. De gele mosterd kregen we bijna niet meer van onze vingers af, zoveel kleurstof zat erin. Koud waren we op weg of we haalden een auto in, onder de deuken, de spatborden hingen er met plakband aan, de linker koplamp was verdwenen en op de achterkentekenplaat stond "In God we trust". Dat is dan ook wel hard nodig met zo'n rijstijl en auto.... Er zat een vrouw achter het stuur rustig een boterham te eten. Multitasking gaat blijkbaar bij een vrouw zelfs niet altijd goed. Om half 5 neergestreken bij ons hotel in Bradenton. Om een uur of 7 richting Cracker Barrel gelopen voor een avondmaaltijd, maar ze schenken daar geen alcohol. Na een glas gechloord water en een jus d'orange zijn we daarom maar weer vertrokken en bij de Italiaan Carrabbas aan de overkant binnen gevallen. Prima keuze, bleek achteraf. Binnen een uur stonden we weer buiten, goed doorvoed en een ietwat beschonken. Morgen vertrekken we naar Silver Springs in de buurt van Ocala, waar we weer 2 nachten zullen verblijven.
P.S. Voor Bram en Gijs voegen we een foto bij waarop oma een slang aait.