Van Oamaru naar Owaka
Blijf op de hoogte en volg Bart en Els
14 Maart 2018 | Nieuw Zeeland, Owaka
14 maart 2018
Vanmorgen weer met een strakblauwe lucht de auto ingepakt en met pijn in het hart afscheid genomen van de Harbour View Cottage in Oamaru. Door een nieuwe kofferopstelling is het Bart gelukt veel meer ruimte te creeren, waarbij met name ons blauw met witte tafelkleed beter tot zijn recht komt. Graag laten we daarvan het bewijs zien.
We gingen op weg naar ons volgende adres richting het zuiden in de buurt van Owaka in de Catlins. Zo kwamen we langs de Moeraki Boulders, die ook wel "knikkers van de duivel" worden genoemd. Volgens de Maori's zijn het de voorraadmanden van een vergane kano. Sommige van deze stenen wegen enkele tonnen. Door een Chinese serveerster met kattenoortjes op haar hoofd kregen we op een zonovergoten terras een thee en een koffie geserveerd.
Op weg naar onze volgende stop kwamen we een aantal opmerkelijke namen tegen, zoals Misery Mountain, Pleasant River en Shag Point. De natuur lijkt hier bepalend voor de stemming die het op de mensen overbrengt. Die stop was het prachtige Schots/Victoriaanse plaatsje Dunedin, wat door de Schotten is gesticht. Dit was vooral te zien aan een groot standbeeld van Robert Burns, de beroemde Schotse dichter. Wie kent hem niet..... En de naam Dunedin betekent Edin on the Hill, daarvoor heette het New Edinburgh. Hier vind je ook het enige kilt atelier van Nieuw Zeeland en vele doedelzakspelers, die we tot grote opluchting van Bart niet zijn tegengekomen. We hebben 3 rondjes moeten rijden om onze auto bij het station te parkeren. Het is het mooiste natuurstenen gebouw van Nieuw Zeeland, waar zelfs de architect voor werd geridderd.
Van daaruit doorgereden naar het centrum plein, het octagon, waar we onze sandwiches hebben opgegeten in de stralende zon met 23 graden, genietend van een niet onverdienstelijke straatmuzikant die in Bob Dylan bezetting prachtige nummers ten gehore bracht. Toen we uitgegeten waren hebben we ons omgedraaid en zijn de St. Paul's kathedraal binnengelopen. Het bijzondere hier was dat de oude gothische stijl met gebrandschilderde ramen en beeldhouwwerk werd gecombineerd met een plexiglazen kruis en een modern orgel. Toen we verder liepen door een Victoriaanse straat zagen we ook nog een kerk die nu als theater dienst doet. Dat komt ons als Helmonders met ons nieuwe Speelhuis in de Wilhelminakerk heel bekend voor.....
Rond half 5 kwamen we aan in Catlins Mohua Park, waar we een prachtige cottage kregen met wederom een wonderschoon uitzicht. We werden hier voor de verandering eens begroet door een dolenthousiaste hond en een niet minder enthousiaste eigenaresse, die net de verse groenten voor onze maaltijd die avond uit de tuin stond te plukken. Bij dat diner ontmoetten we drie Amerikaanse vrouwen (denk aan de Golden Girls) die met elkaar in een busje 2,5 maand Nieuw Zeeland aan het doortrekken waren. Als vrouwen het zo'n lange tijd met elkaar uit kunnen houden moeten het wel dikke vriendinnen zijn.... Het ging al snel over politiek en aangezien het democraten waren hadden ze eigenlijk geen zin om zolang Trump president is nog terug te keren naar Amerika. De eigenaar, die ook het eten serveerde, kwam bij de koffie gezellig bij ons aan tafel zitten zodra hij hoorde dat het niet meer over politiek ging. Volgens ons had hij in een dronken bui hout gehakt, want hij miste van zijn rechterhand een kootje van zijn duim en middelvinger. Het maakt weinig indruk als hij die om een of andere reden nog opsteekt....
Morgen gaan we het zuidelijkste deel van Nieuw Zeeland, de Catlins, verkennen.
Vanmorgen weer met een strakblauwe lucht de auto ingepakt en met pijn in het hart afscheid genomen van de Harbour View Cottage in Oamaru. Door een nieuwe kofferopstelling is het Bart gelukt veel meer ruimte te creeren, waarbij met name ons blauw met witte tafelkleed beter tot zijn recht komt. Graag laten we daarvan het bewijs zien.
We gingen op weg naar ons volgende adres richting het zuiden in de buurt van Owaka in de Catlins. Zo kwamen we langs de Moeraki Boulders, die ook wel "knikkers van de duivel" worden genoemd. Volgens de Maori's zijn het de voorraadmanden van een vergane kano. Sommige van deze stenen wegen enkele tonnen. Door een Chinese serveerster met kattenoortjes op haar hoofd kregen we op een zonovergoten terras een thee en een koffie geserveerd.
Op weg naar onze volgende stop kwamen we een aantal opmerkelijke namen tegen, zoals Misery Mountain, Pleasant River en Shag Point. De natuur lijkt hier bepalend voor de stemming die het op de mensen overbrengt. Die stop was het prachtige Schots/Victoriaanse plaatsje Dunedin, wat door de Schotten is gesticht. Dit was vooral te zien aan een groot standbeeld van Robert Burns, de beroemde Schotse dichter. Wie kent hem niet..... En de naam Dunedin betekent Edin on the Hill, daarvoor heette het New Edinburgh. Hier vind je ook het enige kilt atelier van Nieuw Zeeland en vele doedelzakspelers, die we tot grote opluchting van Bart niet zijn tegengekomen. We hebben 3 rondjes moeten rijden om onze auto bij het station te parkeren. Het is het mooiste natuurstenen gebouw van Nieuw Zeeland, waar zelfs de architect voor werd geridderd.
Van daaruit doorgereden naar het centrum plein, het octagon, waar we onze sandwiches hebben opgegeten in de stralende zon met 23 graden, genietend van een niet onverdienstelijke straatmuzikant die in Bob Dylan bezetting prachtige nummers ten gehore bracht. Toen we uitgegeten waren hebben we ons omgedraaid en zijn de St. Paul's kathedraal binnengelopen. Het bijzondere hier was dat de oude gothische stijl met gebrandschilderde ramen en beeldhouwwerk werd gecombineerd met een plexiglazen kruis en een modern orgel. Toen we verder liepen door een Victoriaanse straat zagen we ook nog een kerk die nu als theater dienst doet. Dat komt ons als Helmonders met ons nieuwe Speelhuis in de Wilhelminakerk heel bekend voor.....
Rond half 5 kwamen we aan in Catlins Mohua Park, waar we een prachtige cottage kregen met wederom een wonderschoon uitzicht. We werden hier voor de verandering eens begroet door een dolenthousiaste hond en een niet minder enthousiaste eigenaresse, die net de verse groenten voor onze maaltijd die avond uit de tuin stond te plukken. Bij dat diner ontmoetten we drie Amerikaanse vrouwen (denk aan de Golden Girls) die met elkaar in een busje 2,5 maand Nieuw Zeeland aan het doortrekken waren. Als vrouwen het zo'n lange tijd met elkaar uit kunnen houden moeten het wel dikke vriendinnen zijn.... Het ging al snel over politiek en aangezien het democraten waren hadden ze eigenlijk geen zin om zolang Trump president is nog terug te keren naar Amerika. De eigenaar, die ook het eten serveerde, kwam bij de koffie gezellig bij ons aan tafel zitten zodra hij hoorde dat het niet meer over politiek ging. Volgens ons had hij in een dronken bui hout gehakt, want hij miste van zijn rechterhand een kootje van zijn duim en middelvinger. Het maakt weinig indruk als hij die om een of andere reden nog opsteekt....
Morgen gaan we het zuidelijkste deel van Nieuw Zeeland, de Catlins, verkennen.
-
14 Maart 2018 - 11:09
Missbucket De Rollende Reporter:
Of je uit een film stapt zo'n prachtige en statige gebouwen maar dan er weer zo'n diep teleurstellende foto bij zit van een prachtig blauw/wit voorwerp in un plastiekke tas...da ken toch niet....zo'n pronkstuk verdient toch een rieten mandje waar wellicht later in dees weken ook nog een kindje in kan komen liggen.....oh nee dat krijg je als je overspoelt wordt met Gotisch beraamde kerken en plestiek kruizen...daar zou je kleedje goed gepast hebben....hmm en dan verzink je in oer ouden verhalen en dwaal je af....
En ook daar een theater in een kerk als jezus dat eens wist dan draaide hij zich om aan het kruis...maar voor mij vielen er heel wat puzzelstukjes op zijn plaats. Toen ik de bisschop schreef dat ik uit het geloof stapte was mijn reden: ik heb een leukere toneelvereniging gevonden...dit is echt waar....maar ik liep gewoon vooruit met mijn sterke intuïtie....!!!!
Je zou toch denken dat de rust en het gebed mensen tot inkeer brengen nou niet bij Els en Bart die vliegen de halve wereld rond om een ellendige Helmondse serveerster te ontmoeten, menneke pis te zien roken met een peukkie onder een Schotse dichter....nou driekwartier om het hoekske had je het zelfde gezien maar ja dit klinkt beter.......wij zijn in New Zeeland geweest...!!!
To be or not to be...that is the question.....!!!
Eindelijk is er dan iemand zo blij als een hond of als een boerin mi kiespijn....we zullen het nooit weten.
Wow ik zei toch....je stapt zo uit de film nu met The Golden Girls en ja als je 2,5 maand met 3 dikke vrouwen kunt volharden dan ben je een echte feminista's.....of waren het 3 dikke vriendinnen die de komende jaren moeten blijven rondzwerven daar want Trump is er nog wel een tijdje...ik wordt echt een dagje ouder merk ik...!!!!
En dan op de valreep nog een gezellig gesprek met de ober/eigenaar dat was een aangename afwisseling na dat gewauwel van de dames.
Het vingertopjes verhaal bracht mij terug naar mijn kinderjaren.
Ons opa uit Eindhoven had als hobby houtbewerken maar tegelijkertijd ook zijn vingertoppen en als kind als we bij hem op schoot zaten gingen wij onze handen met die van hem vergelijken en al mijn neefjes en nichtjes hadden diezelfde vragende blik van...hoe ken da nou opa mist een paar stukken en dan lach de hele familie dubbel van het lachen.....dat waren nog eens tijden....oh oeps het gaat om jullie reisbelevenissen...sorry ik schoot ff door...hihi (knipoog 2x)...!!
Nou de 1e week zit er alweer op time fly's when you hef fun....wordt vervolgd,
Missbucket de rollende reporter xxx -
14 Maart 2018 - 15:07
Rob En Leida:
Hallo vakantiegangers. Hier zijn we dan weer hoor. Wat hebben jullie alweer veel meegemaakt..
prachtige natuur en mooie plaatsen. Hoe is het met het hoesten. Hebben de heksenmiddeltjes wat geholpen?. Ik hoop dat het eten goed gesmaakt heeft en dat er geen vingerstukjes tussen zaten. Grapje.
het kleed krijgt nu toch wel een hele belangrijke rol tijdens jullie vakantie merk ik. Vooral houden zo!!!
Wijzelf hebben niet zo, n leuke tijd gehad. Een vriendin van ons van de brandweerclub is 5 maart overleden en afgelopen maandag begraven. 61 jaar. We wisten al vanaf juli vorig jaar dat ze kanker had.
Haar man was net gestopt met werken.
We kijken vooruit en genieten van jullie verhalen en foto, s
liefs leida en rob
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
