Egilsstadir
Blijf op de hoogte en volg Bart en Els
26 Mei 2017 | IJsland, Egilsstaðir
26 mei 2017
Na een rustige nacht en een simpel ontbijt zouden we er een rustig dagje van maken. We vertrokken langs de Lagarfljot, het Loch Ness-achtige meer waar ons guesthouse op uitkijkt, naar de Hengifoss, een 120 meter hoge waterval in een indrukwekkende kloof. We parkeerden de auto beneden en zagen de waterval al in de verte. Daar zouden wij wel even naar toe lopen. Omhangen met camera's en vesten begonnen we in zo'n graad of 17 en stralende zon monter aan het pad naar boven. Toen we dachten dat we er al zo'n beetje waren, waren we nog niet halverwege en ook nog zonder water.... Bij de lager gelegen Litlanesfoss, en kleinere waterval omgeven met basaltpilaren, hebben we gepauzeerd en heeft Bart de drone weer laten vliegen. Even dachten we dat we hem kwijt waren, want we waren hem uit het zicht verloren, wat volgens de instructies niet echt handig is. Maar zo'n klein grijs apparaat valt tegen een hoofdzakelijk grijze achtergrond nogal snel weg. Dankzij de automatische home-functie keerde hij weer bij ons terug. We zagen hem niet aankomen, maar ineens hing hij weer boven ons hoofd te zoemen.
Het angstzweet van het voorhoofd wissend hem weer ingepakt en onze klim vervolgd. Net onder de waterval moesten we nog met gevaar voor eigen leven over wankele stapstenen een stroom oversteken, maar met veel gesteun en gewiebel bereikten we alletwee droog de overkant. De vesten waren onderhand uit, want de temperatuur was al gestegen tot boven de 20 graden (ja, dat kan in IJsland). Maar onder de waterval van smeltwater trokken we hem toch maar weer even aan, want het was daar 10 graden kouder. Bij de dronevlucht daar kregen we gezelschap van een enthousiaste Franse rasta-jongen, die honderduit vroeg over de techniek van de drone. Bij de landing kwam een propeller in aanraking met een rotsblok, maar dat bleek gelukkig geen schade op te leveren.
Na een hoop foto's en films zijn we weer naar beneden gelopen, snel een wc bezocht en flessen water naar binnen gekanteld. Deze tocht van 3 uur was ondanks de vermoeide benen zeer de moeite waard!
Op zoek naar iets te eten zijn we naar het verderop gelegen visitor centre gereden, waar we de enige bezoekers waren en daar hebben we nog even bij de tentoonstelling rondgekeken. Er stonden een opgezette poolvos en rendier en we mochten alles aanraken en op alle knoppen duwen die we maar wilden. Helaas hadden ze niets te eten en we werden doorverwezen naar de buren, het Skridurklaustur. Op deze plek stond ooit een klooster, het gebouw dat er nu staat werd gebouwd door de dichter Gunnar Gunnarsson. In het cafe hebben we wat gegeten en gedronken en Bart kon het niet laten om nog een keer met zijn drone over dit mooie gebouw te vliegen. Hij wordt er steeds handiger in.... Teruggereden aan de andere kant van dit langgerekte meer, waar volgens de mythe ook nog een reuzenworm in rondzwemt, de Wyrm genaamd. Aan deze kant ligt het grootste bos van IJsland, de Hallormstadarskogur, waar 50 boomsoorten in te vinden zijn die afkomstig zijn van 177 verschillende plekken in het buitenland. Het uitspreken van de IJslandse namen vergt wel enige oefening.....
Vanavond weer bij Cafe Nielsen gegeten en aan het tafeltje naast ons zat een wat ouder stel elkaars handen vast te houden over de tafel heen. Wij vinden dat heel lief maar het werd wel een knoeiboel toen ze elkaar tijdens het eten ook niet los wilden laten. De arme serveersters hebben drie keer de boel moeten opdweilen. Bij het afrekenen vertelde de serveerster dat haar moeder net in Amsterdam was en liep te puffen van de hitte. Temperaturen boven de 30 graden hebben ze nog nooit gezien op IJsland.
Morgen vertrekken we naar Myvatn, wat het IJslandse woord voor midgets blijkt te zijn, van die vervelende superkleine hard stekende muggen, waar wij enorme jeukbulten van krijgen. Maar gelukkig hebben we flink wat Deet ingeslagen....
We hebben nog vier dronefilmpjes bij het verslag geplaatst.
Na een rustige nacht en een simpel ontbijt zouden we er een rustig dagje van maken. We vertrokken langs de Lagarfljot, het Loch Ness-achtige meer waar ons guesthouse op uitkijkt, naar de Hengifoss, een 120 meter hoge waterval in een indrukwekkende kloof. We parkeerden de auto beneden en zagen de waterval al in de verte. Daar zouden wij wel even naar toe lopen. Omhangen met camera's en vesten begonnen we in zo'n graad of 17 en stralende zon monter aan het pad naar boven. Toen we dachten dat we er al zo'n beetje waren, waren we nog niet halverwege en ook nog zonder water.... Bij de lager gelegen Litlanesfoss, en kleinere waterval omgeven met basaltpilaren, hebben we gepauzeerd en heeft Bart de drone weer laten vliegen. Even dachten we dat we hem kwijt waren, want we waren hem uit het zicht verloren, wat volgens de instructies niet echt handig is. Maar zo'n klein grijs apparaat valt tegen een hoofdzakelijk grijze achtergrond nogal snel weg. Dankzij de automatische home-functie keerde hij weer bij ons terug. We zagen hem niet aankomen, maar ineens hing hij weer boven ons hoofd te zoemen.
Het angstzweet van het voorhoofd wissend hem weer ingepakt en onze klim vervolgd. Net onder de waterval moesten we nog met gevaar voor eigen leven over wankele stapstenen een stroom oversteken, maar met veel gesteun en gewiebel bereikten we alletwee droog de overkant. De vesten waren onderhand uit, want de temperatuur was al gestegen tot boven de 20 graden (ja, dat kan in IJsland). Maar onder de waterval van smeltwater trokken we hem toch maar weer even aan, want het was daar 10 graden kouder. Bij de dronevlucht daar kregen we gezelschap van een enthousiaste Franse rasta-jongen, die honderduit vroeg over de techniek van de drone. Bij de landing kwam een propeller in aanraking met een rotsblok, maar dat bleek gelukkig geen schade op te leveren.
Na een hoop foto's en films zijn we weer naar beneden gelopen, snel een wc bezocht en flessen water naar binnen gekanteld. Deze tocht van 3 uur was ondanks de vermoeide benen zeer de moeite waard!
Op zoek naar iets te eten zijn we naar het verderop gelegen visitor centre gereden, waar we de enige bezoekers waren en daar hebben we nog even bij de tentoonstelling rondgekeken. Er stonden een opgezette poolvos en rendier en we mochten alles aanraken en op alle knoppen duwen die we maar wilden. Helaas hadden ze niets te eten en we werden doorverwezen naar de buren, het Skridurklaustur. Op deze plek stond ooit een klooster, het gebouw dat er nu staat werd gebouwd door de dichter Gunnar Gunnarsson. In het cafe hebben we wat gegeten en gedronken en Bart kon het niet laten om nog een keer met zijn drone over dit mooie gebouw te vliegen. Hij wordt er steeds handiger in.... Teruggereden aan de andere kant van dit langgerekte meer, waar volgens de mythe ook nog een reuzenworm in rondzwemt, de Wyrm genaamd. Aan deze kant ligt het grootste bos van IJsland, de Hallormstadarskogur, waar 50 boomsoorten in te vinden zijn die afkomstig zijn van 177 verschillende plekken in het buitenland. Het uitspreken van de IJslandse namen vergt wel enige oefening.....
Vanavond weer bij Cafe Nielsen gegeten en aan het tafeltje naast ons zat een wat ouder stel elkaars handen vast te houden over de tafel heen. Wij vinden dat heel lief maar het werd wel een knoeiboel toen ze elkaar tijdens het eten ook niet los wilden laten. De arme serveersters hebben drie keer de boel moeten opdweilen. Bij het afrekenen vertelde de serveerster dat haar moeder net in Amsterdam was en liep te puffen van de hitte. Temperaturen boven de 30 graden hebben ze nog nooit gezien op IJsland.
Morgen vertrekken we naar Myvatn, wat het IJslandse woord voor midgets blijkt te zijn, van die vervelende superkleine hard stekende muggen, waar wij enorme jeukbulten van krijgen. Maar gelukkig hebben we flink wat Deet ingeslagen....
We hebben nog vier dronefilmpjes bij het verslag geplaatst.
-
27 Mei 2017 - 15:20
Missbucket:
Nondeknetter dat is gaaf zeg....met je eigen drone gemaakt werkelijk schitterend en beleef ik het virtueel mee..!!! Wel jammer dat er geen geluid bij zit maar dat komt ook nog wel us....
En spectaculair vooral die waterval waarin je een kleine regenboog zag echt sprookjesachtig en krijg nu een betere indruk want zoiets leeft toch meer.....dank u dank u kom hier nog maar eens overheen.....wellicht in de verre toekomst laaghangend vliegverkeer ook voor rolstoelrijders... nou ik sta voorop...!!!
Een paar verhalen terug dacht ik ook van oeps als die drone maar niet valt...mijn buurman heeft er ook een en da ding vliegt alle kanten op zelfs de kant die je niet wil.....
Maar de opnames zijn dan ook majestueus en voegen een extra dimensie toe.....ja ik spreek ook een aardig endje technisch.....nie alle blondjes zijn dom...!!!!!
Hee Bart....kan jij op mijn rolstoel ook zo'n automatische home-functie inbouwen.....als ik dan ooit dement wordt vind ik altijd de weg naar huis....top idee hé.......
En dan is het maar weer goed dat de tena's aangedaan zijn want gu zout van de skrik in oew broek piesse.
Gelukkig maaide hij niet bijkans het laatste restje haar weg dat zou toch sunt zijn....
Wel jammer dat jullie al wiebelend droog zijn aangekomen anders hadden wij kunnen vragen....onder welke steen hebben jullie gelegen....hihi gnifgnif...!!!
Nou de volgende regel behoeft toch ff uitleg.....de Franse rasta jongen....hmmmmm het moet niet gekker worden wat je al tegenkomt op zo'n reis....
Als Bart eenmaal spullen koopt dan is het geen troep die kennen wel tegen een rotsblokje....dat doe je goed gelukspoeper......en dat allemaal bij een aangename temperatuur dan kan het geluk toch niet meer op hé.....!!!
Heel bijzonder dat je naar een visitor center gaat en dan alleen bent dat maak je maar zelden mee maar wel jammer dat er niks te bikken valt maar het gras bij de buren is in dit geval groener dus....aanvallen...
Toe maar door de bomen het bos niet meer zien...meren met reuze wormen....namen die niet uittespreken zijn klinkt echt als vakantie het lijkt op een echt sprookje van Bart en Els nog net nie in het gevallen land...!!!
Er waren eens 2 mensen
Die hadden grote wensen
Ze wilde gaan reizen
Tegen niet al te hoge prijzen.
De omgeving is erg nat
Maar tja dan krijg je ook wat
Want met een vliegende camera aan
Zie je zo het IJslandse bestaan.
Hoge watervallen uitgestrekte meren
Het kan hun echt niets deren
Een Pool, Chinezen, Fransen of een Amerikaan
Zij kennen ze allemaal verstaan.
Dit eerbetoon is aan Gunnar Gunnarsson
De natuur in wolken, mist maar ook soms zon
De schoonheid van dit prachtige land
Blijft digitaal in jullie bestand.
Wa lief die oudjes en och laat ze toch lekker knoeien heeft die serveerster ook wat te doen en ja puffen is het hier gu kent un ei op oe kop bakke...!!!!
Beeheessies Beeheessies...allemaal beeheessies.....pijnlijke en jeukende kwestie en gelukkig goed voorbereid.
Hahahaaa en dan die laatste zin.....wij hebben er een paar filmpjes bijgedaan....baf ze schieten zo door het beeld....niet onderuit te komen en dan dit heel zorgzaam even aangeven aan ons dat is toch klasse..!!!
Nou moest ik wel heel ver scrollen om weer een nieuwe alinea te lezen maar dat heb ik er graag voor over.
Bijna nog langer als het verslag neem ik afscheid en wordt vervolgd......
-
27 Mei 2017 - 18:55
Andre En Ria:
Wat een GEWELDIGE beelden hebben jullie gemaakt met die drone, echt spectaculair, het lijkt net of jullie alleen op ijsland zijn, en wat een geluk dat er op die drone een automatische home-functie zit, zo kunnen wij misschien nog meer beelden tot ons krijgen, we zitten er klaar voor.
Op naar de volgende overnachting de verhalen, en de drone-beelden.
Groetjes, Ria en André
-
29 Mei 2017 - 14:38
Erik En Angela:
Wauw, wat een prachtige filmpjes! Je ziet dankzij de drone nog veel meer dan je zou zien met enkel een fototoestel, of zelfs verrekijker. Die drone levert fantastische beelden! Niet kwijtraken daar dus tegen grijze achtergronden!
Wat ik wel als reistip voor de Lonely Planet lees: plan wc bezoeken op je reis door IJsland, want dergelijke voorzieningen zijn schaars verspreid!
Geniet van het vervolg van deze prachtige reis, wij puffen ons door de volgende tropische dag heen!
Gr. Erik en Angela
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
